Το «πυρηνικό» νερό της Φουκουσίμα είναι τοξικό, αλλά όχι όπως νομίζεις
- Κατηγορία GREEN LIFE
- 0 σχόλια
Η πολιτικοποίηση και η παραπληροφόρηση στροβιλίζονται γύρω από το θέμα, αλλά η πραγματική συζήτηση αφορά το πόσο κίνδυνος είναι αποδεκτός για την πρόοδο Ο Bradley Blankenship είναι Αμερικανός δημοσιογράφος, αρθρογράφος και πολιτικός σχολιαστής. Έχει μια κοινοπρακτική στήλη στο CGTN και είναι ανεξάρτητος ρεπόρτερ για διεθνή πρακτορεία ειδήσεων. Ο Bradley Blankenship είναι Αμερικανός δημοσιογράφος, αρθρογράφος και πολιτικός σχολιαστής. Έχει μια κοινοπρακτική στήλη στο CGTN και είναι ανεξάρτητος ρεπόρτερ για διεθνή πρακτορεία ειδήσεων. @BradBlank_Rafael Mariano Grossi, Γενικός Διευθυντής του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας, επιδεικνύει ένα άδειο μπουκάλι αφού τάισε τον καλκάνι σε μια δεξαμενή ψαριών γεμάτη με επεξεργασμένα λύματα σε ένα εργαστήριο, ενώ επισκεπτόταν τον κατεστραμμένο πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα στις 5 Ιουλίου 2023 στη Φουκουσίμα , Ιαπωνία. © Hiro Komae – Pool/Getty Images
Στις 24 Αυγούστου ξεκίνησε η απόρριψη ραδιενεργού νερού από τον πυρηνικό σταθμό Fukushima Daiichi στον Ειρηνικό Ωκεανό και έχει διαδοθεί ένας μετρικός τόνος αυτοαναφορικής παραπληροφόρησης στο διαδίκτυο που παίζει με την αδυναμία των ανθρώπων να διαβάσουν πυκνές επιστημονικές εκθέσεις και τον φόβο τους για πυρηνική βιομηχανία.
Ενώ οι περισσότεροι από τους ανθρώπους με ισχυρές απόψεις για το θέμα έχουν ουσιαστικά ένα επιχείρημα, ότι ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ) είναι συμβαλλόμενο μέρος σε μια συνωμοσία της ιαπωνικής κυβέρνησης και δεν μπορεί να αιτιολογηθεί ως τέτοιο, ίσως κάποιοι άνθρωποι μπορεί να επωφεληθούν από κάποιο καλό- συζήτηση για την πίστη.
Για αρχή, θα πρέπει να σημειωθεί ότι το περιεχόμενο του νερού που απορρίπτεται είναι ουσιαστικά το ίδιο με τα κανονικά πυρηνικά λύματα. Αυτό το γεγονός έχει μπερδευτεί και οι άνθρωποι μοιράζονται ένα ακατέργαστο διάγραμμα MS Paint για να δείξει τη διαφορά μεταξύ των κανονικών πυρηνικών λυμάτων και του μολυσμένου νερού από τη Φουκουσίμα. Αυτό που λείπει κυρίως από αυτό το διάγραμμα είναι ότι το νερό δεν πηγαίνει όπως είναι απευθείας στον ωκεανό, αλλά αντ' αυτού υποβάλλεται σε επεξεργασία μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται Advanced Liquid Processing System (ALPS) και αραιώνεται στη συνέχεια.
Χωρίς να μπαίνω στα συγκεκριμένα, το ALPS ουσιαστικά βοηθά στην απομάκρυνση των βαρύτερων ραδιενεργών στοιχείων από το νερό μετά την επεξεργασία και την αραίωση καθαρού θαλασσινού νερού. Αυτή η διαδικασία ήταν σε μεγάλο βαθμό επιτυχής, αλλά κυρίως άφησε τρίτιο, το οποίο δεν μπορούσε να αφαιρεθεί μέσω ALPS και χρειάζεται περαιτέρω αραίωση. Πολλοί άνθρωποι είναι αναστατωμένοι που οι τρέχουσες δοκιμές αναζητούν μόνο τρίτιο. Ισχυρίζονται ότι η ΔΟΑΕ θα πρέπει να αναζητήσει περισσότερα. Ο λόγος που δεν είναι ο ΔΟΑΕ είναι επειδή η διαδικασία ALPS είχε ήδη επαληθευτεί ως επιτυχής.
Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι ο ΔΟΑΕ παραδέχτηκε ότι όλα τα δεδομένα παρασχέθηκαν από την ιαπωνική κυβέρνηση και την εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας του Τόκιο (TEPCO), σαν ο ίδιος ο ΔΟΑΕ να είχε επωμιστεί οποιαδήποτε διαφανή διαδικασία. Για παράδειγμα, μια πολύ κοινοποιημένη αναφορά από τον ρητά αντιπυρηνικό οργανισμό, Friends of Earth (FoE), λέει ακριβώς αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι αυτός ο ισχυρισμός είναι ψευδής. Ο ΔΟΑΕ επαλήθευσε τα αποτελέσματα των δοκιμών κάνοντας τις δικές του δοκιμές σε συνδυασμό με άλλα ανεξάρτητα εργαστήρια σε όλο τον κόσμο.
Κάποιοι άλλοι επισημαίνουν μερικές γραμμές στην έκθεση του ΔΟΑΕ που λέει ότι το έγγραφο δεν υποστηρίζει καμία πολιτική και ότι ο οργανισμός δεν φέρει καμία ευθύνη για τις πληροφορίες ή τους συνδέσμους που παρέχονται. Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να σημειωθεί ότι είναι πρότυπο για τα πολυμερή θεσμικά όργανα να μην προτείνουν συγκεκριμένες πολιτικές στις κυβερνήσεις, καθώς πρόκειται για πολιτικά και δημοσιονομικά ζητήματα που πρέπει να αποφασίζονται από τα κράτη.
Επιπλέον, ο ρόλος του ΔΟΑΕ σε αυτή την περίπτωση είναι να αξιολογεί, να επιβλέπει και να επανεξετάζει την ακρίβεια των διαδικασιών της TEPCO. Ο οργανισμός διαθέτει μια εγκατάσταση επί τόπου όπου παρατηρεί όλες τις διαδικασίες και μετρήσεις και στέλνει δείγματα σε διαφορετικά εργαστήρια για ανεξάρτητες δοκιμές.
Όμως, όλη αυτή η μη επιταγή αγνοεί αυτό που προσπαθεί να κάνει ο ΔΟΑΕ. Οι εργαστηριακές δοκιμές του ΔΟΑΕ, τις οποίες μπορείτε να βρείτε στην έκθεσή του εδώ, επιδιώκει να απαντήσει σε ένα βασικό ερώτημα: Εάν συλλέξουμε νερό με τον ίδιο τρόπο που έκανε η TEPCO και δοκιμάσουμε για τα ίδια πράγματα που έκανε η TEPCO, έχουμε τα ίδια αποτελέσματα; Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του ΔΟΑΕ και των ανεξάρτητων εργαστηρίων, η απάντηση στη συγκεκριμένη ερώτηση είναι ναι. Αλλά θυμηθείτε: ο ρόλος του ΔΟΑΕ είναι να επαληθεύει και να επικυρώνει, όχι να εγκρίνει.
Μερικοί άνθρωποι λένε ότι οι δοκιμές κάλυψαν μόνο το 3% των ομάδων δεξαμενών. Αν και αυτό είναι αλήθεια, στοχεύοντας συγκεκριμένα την ομάδα αρμάτων μάχης K4-B, αυτό οφείλεται στο ότι αυτή είναι η ομάδα των δεξαμενών που εκφορτίζονται τώρα. Ωστόσο, ο ΔΟΑΕ δηλώνει ο ίδιος (σελίδα 114 αυτής της έκθεσης) ότι θα επαληθεύσει τα αποτελέσματα της TEPCO για κάθε ομάδα δεξαμενών κατά την περίοδο εκφόρτισης των 30 ετών.
Για να δώσουμε στους επικριτές λίγο χώρο εδώ, θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχουν πάντα ανησυχίες σχετικά με τεχνολογικές και περιβαλλοντικές αποφάσεις, και αυτές οι ανησυχίες είναι θεμιτές επειδή περιέχουν κάποιο βαθμό κινδύνου (όσο μικρός κι αν). Το ερώτημα είναι πόσο ρίσκο είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε; Το πρόβλημα, όπως το βλέπουν οι περισσότεροι στην επιστημονική κοινότητα, είναι ότι οι κίνδυνοι ανατινάζονται από επικριτές και πλαισιώνονται ακατάλληλα. Όμως, για να είμαστε δίκαιοι, δεν είναι μηδενικές.
Για παράδειγμα, δεχόμαστε κάποιο μέτρο κινδύνου όταν επιβιβαζόμαστε σε αεροπλάνο ή, χειρότερα, χειριζόμαστε ένα μηχανοκίνητο όχημα. Υπάρχει μια πιθανότητα, όσο μικρή κι αν είναι, να συμβεί ένα ναυάγιο. Αλλά το ζήτημα με την πυρηνική ενέργεια γενικά είναι ότι το κοινό απαιτεί – αναμφίβολα λόγω πυρηνικών καταστροφών υψηλού προφίλ – ένα αδικαιολόγητα χαμηλό επίπεδο κινδύνου. Για το νερό της Φουκουσίμα, η ανησυχία δεν είναι πραγματικά ότι είναι χειρότερη από τα κανονικά πυρηνικά λύματα, αλλά ότι προήλθε από ατύχημα και ότι προήλθε από τη Φουκουσίμα, κάτι που δημιουργεί αποκαλυπτικές εικόνες για μερικούς ανθρώπους.
Είναι επίσης δίκαιο να πούμε ότι, πρώτα απ 'όλα, η ιαπωνική κυβέρνηση είναι πολύ απαίσια. Μιλάμε για ένα από τα κύρια εγκληματικά καθεστώτα πολέμου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που όχι μόνο δεν ζήτησε συγγνώμη για τις θηριωδίες του, αλλά γιορτάζει ενεργά τις δραστηριότητές του κατά τη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης. Καμία ποσότητα εικόνων και εμπορευμάτων Kawaii δεν μπορεί να τα εξαφανίσει. Πιο συγκεκριμένα, η TEPCO είναι επίσης βδέλυγμα μιας εταιρείας που λέει ψέματα για σχεδόν όλα τα δεδομένα της όσον αφορά την ασφάλεια και έχει κριθεί υπεύθυνη στο δικαστήριο επειδή αρνήθηκε να υποκύψει σε σχετικές προειδοποιήσεις σχετικά με τη σεισμική δραστηριότητα. στη Φουκουσίμα. Αλλά εκεί μπαίνει η ΔΟΑΕ.
Για να μην πιστεύουμε ότι το νερό είναι τόσο ασφαλές όσο ο ισχυρισμός μας θα απαιτούσε να πιστέψουμε ότι ο ΔΟΑΕ εμπλέκεται σε μια συνωμοσία με την TEPCO και την Ιαπωνία, κάτι που είναι γελοίος ισχυρισμός χωρίς αδιάσειστα στοιχεία. Δεδομένου ότι κανείς δεν μπόρεσε να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία για καταχρηστικότητα από τον ΔΟΑΕ, αυτό δεν μπορεί να αποτελεί σοβαρό μέρος αυτής της συζήτησης – αντίθετα, αυτή η συζήτηση αφορά πραγματικά το μέγεθος του επιτρεπόμενου κινδύνου, όπως σημειώθηκε παραπάνω.
Τέλος, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Ιαπωνία τυγχάνει διπλωματικής κάλυψης για αυτό το θέμα που άλλες χώρες δεν θα λάμβαναν. Για παράδειγμα, εάν η Κίνα ή η Ρωσία απορρίπτουν μολυσμένο νερό από μια μεγάλη καταστροφή, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι δυτικές κυβερνήσεις θα πίεζαν το Πεκίνο ή τη Μόσχα να σταματήσουν ανεξάρτητα από το συμπέρασμα του ΔΟΑΕ. Αυτό συνέβη στην πραγματικότητα στη Ρωσία το 1993 μετά από διεθνή πίεση, ιδιαίτερα από την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ, όταν η Μόσχα σχεδίαζε αρχικά να πετάξει πυρηνικά απόβλητα χαμηλής ραδιενέργειας στη Θάλασσα της Ιαπωνίας. Η Κίνα κατηγορείται επίσης για διπλά μέτρα και σταθμά επειδή είναι ενάντια στην απόρριψη της Ιαπωνίας, παρά το γεγονός ότι η ίδια ρίχνει τεράστιες ποσότητες πυρηνικών λυμάτων στον ωκεανό κάθε χρόνο.
Εν πάση περιπτώσει, ενώ αυτό θα συνέβαινε σίγουρα στην περίπτωση της Κίνας ή της Ρωσίας σήμερα, και αντανακλά την ανισότητα στην εφαρμογή των διπλωματικών κανόνων, είναι ένα υποθετικό σενάριο. Η Κίνα και η Ρωσία δεν κατηγορούνται για πυρηνική επίθεση στον ωκεανό σήμερα. Στην πραγματικότητα, οι επικρίσεις που ασκούνται κατά της Ιαπωνίας σε αυτήν την περίπτωση είναι ως επί το πλείστον υπερβολικές, παραπληροφορημένες και δεν τηρούν τις βασικές αρχές της επιστήμης, ενώ υπονομεύουν επίσης έναν βασικό πολυμερή θεσμό, τον ΔΟΑΕ.
Για αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με αυτό το θέμα, συνιστώ ανεπιφύλακτα μια στήλη του πυρηνικού μηχανικού Julien de Troullioud de Lanversin για την South China Morning Post, καθώς και θέματα X (πρώην Twitter) από τον σύμβουλο ενέργειας David Fishman για την έκθεση του ΔΟΑΕ και τη δημοσίευση του FoE. Αυτό το κομμάτι γράφτηκε με έντονη αναφορά σε αυτές τις πηγές, συν αλληλογραφία με τους ίδιους τους δύο ειδικούς.
Πηγή: RT.