Το Αυτόματο
Γράφει η Χαριτίνη Μαλισσόβα
"Έκθεση προσωπικής μυθολογίας"
Θάνος Σταθόπουλος
Εκδόσεις Γαβριηλίδης
Η πρώτη μου επαφή με το Αυτόματο έγινε λίγους μήνες πριν,όταν μου τράβηξε το βλέμμα το λιτά εντυπωσιακό εξώφυλλό του,όσο και ο τίτλος του.
Δεν είχα ως τότε άλλη επαφή με τη γραφή του Θάνου Σταθόπουλου,και,τελειώνοντας την πρώτη ανάγνωση,είχα αντιληφθεί ότι θα μπορούσα να το έχω διαβάσει από το τέλος στην αρχή ή και με διαφορετική σειρά.
Κατά τη διάρκεια,δε,της ανάγνωσης αισθάνθηκα το ‘ειδικό’βάρος και τον όγκο των αναγνωσμάτων του συγγραφέα,ώςτε να φτάσει στην επιλογή των ονομάτων που αναφέρει.
Δεν το κρύβω,ότι μέχρι το τέλος αισθανόμουν την επιθυμία να ψάξω και να ασχοληθώ με το έργο όσων αναφέρει στην ΄’έκθεση’ της προσωπικής του μυθολογίας,όπως ο ίδιος αποκαλεί το βιβλίο του.
Το ευρετήριο των ονομάτων στο τέλος του βιβλίου είναι ένα αυτόνομο κείμενο από μόνο του.
Το προσωπικό στοιχείο του,διακριτικά αλλά αποκαλυπτικά διάχυτο σε όλη την έκταση του βιβλίου και μέσα από το ευδιάκριτο πλήθος των προσώπων που επηρέασαν τη γραφή του.
Με αρχικό μότο τη φράση του Cioran «Αναπνέω από προκατάληψη»,και μέχρι την αναφορά στο Σοπενχάουερ και στην Πραγματικότητα ,μέσα από πλήθος αναφορές σε σημαντικούς συγγραφείς, ποιητές και καλλιτέχνες -της γενιάς του και μη- ο Σταθόπουλος μας ξεναγεί στο Αυτόματο της υπάρξεώς μας χωρίς,ωστόσο, να συντάσσει εγχειρίδιο φιλοσοφίας αλλά την συγγραφική γενεαλογία του.
Το Αυτόματο χτίστηκε με λόγο μινιμαλιστικό, με Μπέκετ, Μπέρνχαρντ, Πεντζίκη, Καρούζο, Σαχτούρη, Γονατά, Παπαγιώργη και Αρανίτση,με δρόμους και στέκια της Αθήνας να χαρτογραφούνται καθώς και με δομικά υλικά έργα τέχνης.
Έχοντας,εν τέλει, διαβάσει και τα εξαιρετικά βιβλία του :«Playback» Και «Η Ιστορία της μουσικής»θέλησα να ανατρέξω συχνά και κατ΄επανάληψη σε κείμενά τους και έχω πια την αίσθηση ότι πρόκειται για σύγχρονη,υψηλήςποιότητας γραφή και κείμενα που ήδη γίνονται κλασικά.
Τελευταία τροποποίηση στιςΠαρασκευή, 17 Οκτωβρίου 2014 19:57
Ετικέτες