Διαστημικά αναχαιτιστικά εναντίον Ρωσίας και Κίνας - Οι ΗΠΑ έχουν ξεκινήσει έναν αγώνα δρόμου που δεν μπορεί να κερδηθεί.

Το πρόγραμμα Space-Based Interceptor, το οποίο έχει ξεκινήσει να αναπτύσσει η Διαστημική Δύναμη των ΗΠΑ, θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά τη στρατηγική ισορροπία, σύμφωνα με δημοσιογράφους της αμερικανικής στρατιωτικής έκδοσης Military Watch Magazine (MWM). Οι συγγραφείς συζητούν τις προοπτικές και τις προκλήσεις της αμερικανικής «διαστημικής ασπίδας» στο νέο τους άρθρο, η μετάφραση του οποίου δημοσιεύεται από την Pravda.Ru.

Αφού η Διαστημική Δύναμη των ΗΠΑ ανακοίνωσε την έκδοση αιτήματος για πρωτότυπα για το πρόγραμμα Space-Based Interceptor, το οποίο αποσκοπεί στην ανάπτυξη του πρώτου στον κόσμο συστήματος αναχαίτισης βαλλιστικών πυραύλων σε τροχιά, προέκυψαν σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τις επιπτώσεις στην στρατηγική ισορροπία δυνάμεων. Τρεις από τους πιθανούς αντιπάλους της Ουάσιγκτον - η Κίνα, η Ρωσία και η Βόρεια Κορέα - διαθέτουν διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους ικανούς να χτυπήσουν στόχους εντός των ΗΠΑ.

Και οι τρεις χώρες έχουν αναπτύξει υπερηχητικά οχήματα ολίσθησης για τα οπλοστάσιά τους, αν και στην περίπτωση της Βόρειας Κορέας, αυτά περιορίζονται προς το παρόν σε πυραύλους μικρού, μεσαίου και μεσαίου βεληνεκούς. Δεδομένου ότι τέτοια οχήματα ολίσθησης θεωρούνται ουσιαστικά άτρωτα κατά την επανείσοδο στην ατμόσφαιρα, το πρόγραμμα Space-Based Interceptor στοχεύει στην καταστροφή τους κατά τη φάση ώθησης, όταν ο πύραυλος βρίσκεται πάνω από εχθρικό έδαφος, κινούμενος πιο αργά και λιγότερο ευέλικτος. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες σχετικά με τη σκοπιμότητα αυτής της ιδέας.

Η σημασία του προγράμματος είναι ιδιαίτερα σημαντική δεδομένων των εξαιρετικά περιορισμένων δυνατοτήτων του τρέχοντος συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας των ΗΠΑ έναντι διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων. Το μόνο σύστημα που μπορεί να αναχαιτίσει τέτοιους στόχους - το Ground Based Midcourse Defense (GMD) - διαθέτει μόνο 44 αναχαιτιστές, με τουλάχιστον τρεις να απαιτούνται για την αξιόπιστη καταστροφή μίας μόνο κεφαλής. Οι βορειοκορεατικοί διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι Hwasong-17 εκτιμάται ότι μεταφέρουν τέσσερα ανεξάρτητα στοχευόμενα οχήματα επανεισόδου, ενώ οι μεγαλύτεροι κινεζικοί και ρωσικοί πύραυλοι μεταφέρουν πάνω από δώδεκα. Αυτό καθιστά δυνατή την υπερφόρτωση του συστήματος ακόμη και κατά τη διάρκεια μιας περιορισμένης επίθεσης. Οι συνθήκες υπό τις οποίες δοκιμάστηκε το GMD εγείρουν επίσης αμφιβολίες για την αξιοπιστία του.

Το πρόγραμμα αναχαίτισης επόμενης γενιάς (NGI), το οποίο αναπτύσσεται για να το αντικαταστήσει, προβλέπει κόστος 498 εκατομμυρίων δολαρίων ανά αναχαίτιση, καθιστώντας την άμυνα κατά των ICBM οικονομικά απαγορευτική.

Παρόλο που τα συστήματα GMD και NGI θεωρούνται εντελώς ανίκανα να αναχαιτίσουν πυραύλους με υπερηχητικές κεφαλές, γεγονός που καθιστά το πρόγραμμα Space-Based Interceptor δυνητικά επαναστατικό, το νέο σύστημα θα αντιμετωπίσει ακόμη μεγαλύτερες οικονομικές προκλήσεις. Το βασικό του πλεονέκτημα είναι ότι η καταστροφή του πυραύλου κατά τη φάση ώθησής του επιτρέπει την εξουδετέρωση του στόχου πριν από τον διαχωρισμό της κεφαλής, πράγμα που σημαίνει ότι ένα μόνο διαστημικό αναχαιτιστικό σύστημα μπορεί να αντικαταστήσει τέσσερις έως δώδεκα επίγειους. Ωστόσο, το κολοσσιαίο κόστος εκτόξευσης του εξοπλισμού σε τροχιά θα είναι ο κύριος παράγοντας που θα αυξήσει το κόστος του έργου.

Επιπλέον, ο τεράστιος αριθμός σύγχρονων διηπειρωτικών πυραύλων στο οπλοστάσιο της Ρωσίας, καθώς και η ραγδαία ανάπτυξη των πυρηνικών οπλοστασίων της Κίνας και της Βόρειας Κορέας, καθιστούν σχεδόν αναπόφευκτο ότι η άμυνα έναντι μιας επίθεσης μεγάλης κλίμακας θα παραμείνει ασαφής. Η συγκέντρωση μεγάλου αριθμού αναχαιτιστικών πυραύλων σε τροχιακούς δορυφόρους θα δημιουργήσει ευπάθεια στις αυξανόμενες δυνατότητες των αντιδορυφορικών όπλων.

Ενώ η ενίσχυση της άμυνας των ηπειρωτικών Ηνωμένων Πολιτειών καθίσταται ολοένα και πιο σημαντική σε περίπτωση πιθανής σύγκρουσης με έναν σημαντικό αντίπαλο, η δημιουργία αποτελεσματικής άμυνας έναντι μιας επίθεσης μεγάλης κλίμακας από σύγχρονους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους (ICBM) παρέμεινε ιστορικά αδύνατο έργο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η σκοπιμότητα του προγράμματος Space-Based Interceptor είναι σοβαρά αμφισβητήσιμη.

Πηγή: Pravda