Μια καριέρα - Ο γνωστός-άγνωστος Κυριάκος Μητσοτάκης

Ο Δημήτρης Ψαρράς απαντάει σε ερωτήσεις για την πολιτική επικαιρότητα του νέου βιβλίου του για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που μόλις κυκλοφόρησε. «Το αντικείμενο του βιβλίου μου είναι ακριβώς αυτό: μέσα από άγνωστα δικά του ντοκουμέντα να ανασυστήσω τα κύρια στοιχεία της πολιτικής διαδρομής του και έτσι να ερμηνεύσω τις σημερινές πολιτικές επιλογές του που καθορίζουν αποφασιστικά την πορεία της χώρας μας».

Οσο κι αν αυτό ακούγεται κάπως παράδοξο, το κίνητρό μου ήταν ότι, παρά την υπερπροβολή στο πρόσωπό του, η εικόνα του κ. Μητσοτάκη που έχει περάσει στα μέσα ενημέρωσης και έχει επικρατήσει στην κοινή γνώμη είναι εντελώς διαφορετική από την πραγματική. Το αντικείμενο του βιβλίου μου είναι ακριβώς αυτό: μέσα από άγνωστα δικά του ντοκουμέντα να ανασυστήσω τα κύρια στοιχεία της πολιτικής διαδρομής του και έτσι να ερμηνεύσω τις σημερινές πολιτικές επιλογές του που καθορίζουν αποφασιστικά την πορεία της χώρας μας.

Αλλά όλα αυτά είναι που μέχρι σήμερα ο κ. Μητσοτάκης τα επικαλείται ως προσωπικούς θριάμβους του. Ειδικά αυτή την πτυχιακή εργασία, στην οποία αφιερώνω ένα ειδικό κεφάλαιο, εξακολουθεί να τη θεωρεί «έργο ζωής», την προβάλλει ως βραβευμένη στα διεθνή φόρα, ενώ μέχρι και πριν από λίγες μέρες προκάλεσε τον Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή, λέγοντάς του ότι θα του την προσφέρει προκειμένου να κατανοήσει το βάθος των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Εχει λοιπόν πολιτική σημασία αν ο σημερινός πρωθυπουργός εξακολουθεί να προβάλλει ένα έργο γεμάτο λάθη, ανακρίβειες, ακόμα και σκόπιμες διαστρεβλώσεις.

● Πέρα από τις αδυναμίες αυτής της εργασίας του 1990, που εκδόθηκε στα ελληνικά το 2006, πώς συνδέεται η εμμονή του πρωθυπουργού να την προβάλλει μέχρι και σήμερα με την πολιτική που χαράζει για τη χώρα;

Μα ειδικά τα σκόπιμα λάθη και οι συνειδητές διαστρεβλώσεις αυτού του κειμένου είναι εξαιρετικά χρήσιμα για την κατανόηση της σημερινής πολιτικής του κατεύθυνσης. Οπως αποδεικνύω στο βιβλίο, ο κ. Μητσοτάκης δεν δίστασε να παραχαράξει ακόμα και την ιδρυτική διακήρυξη της Νέας Δημοκρατίας, αλλάζοντας το σημείο που αναφέρεται η «Ενωμένη Ευρώπη» σε «Δυτικό Κόσμο», αποσκοπώντας προφανώς να γίνει πιο ευχάριστο το περιεχόμενό της στο αμερικανικό κοινό. Δεν λείπει η παραχάραξη ακόμα και των ομιλιών του Κωνσταντίνου Καραμανλή για το ζήτημα των αμερικανικών βάσεων.

Δεν είναι ανάγκη να επισημάνω πόσο επίκαιρη είναι αυτή η εμμονή του κ. Μητσοτάκη σε έναν φανατικό ατλαντισμό και η επιφυλακτικότητά του απέναντι στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Αρκεί να συγκρίνει κανείς όσα είπε ο ίδιος στο Κογκρέσο πριν από λίγες μέρες με την ομιλία του Κώστα Καραμανλή την περασμένη Τετάρτη, στην οποία ο πρώην πρωθυπουργός ανέλυσε τους λόγους για τους οποίους η Ευρώπη -και όχι οι ΗΠΑ- έχει συμφέρον να τερματιστεί άμεσα ο πόλεμος στην Ουκρανία.

● Αυτή η εμμονή στον ατλαντισμό και ο σκληρός νεοφιλελευθερισμός που θεωρείς ότι χαρακτηρίζει τον κ. Μητσοτάκη πώς συνδέονται με τα ντοκουμέντα που αποκαλύπτονται στο βιβλίο;

Μα ήδη από τα πρώτα του βήματα στην πολιτική ο κ. Μητσοτάκης στηρίχτηκε από ένα ιδιόρρυθμο θινκ τανκ που διέθετε αυτά τα χαρακτηριστικά, το ζεύγος Δρακόπουλου που εξέδιδε το περιοδικό «Εποπτεία». Οι λεπτομέρειες αυτής της στενής σχέσης είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικές. Αλλά είναι ενδιαφέρων και ο τρόπος που αποκήρυξαν αυτή την ομάδα πατέρας και γιος Μητσοτάκης, μόλις καταγγέλθηκε για μεγάλη φοροδιαφυγή και υποχρεώθηκε να μετακομίσει στις ΗΠΑ.

Πολύτιμα σχετικά στοιχεία περιλαμβάνει και ο προσωπικός ιστότοπος που συνέταξε το 2003 ο Κυριάκος Μητσοτάκης και τον ανάρτησε στο πλαίσιο του κεντρικού ιστότοπου του Ιδρύματος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Βέβαια ο ίδιος φρόντισε αργότερα να τον αποσύρει, ενώ και το υλικό του Ιδρύματος είναι πλέον απρόσιτο στο διαδίκτυο. Ομως χάρη στις (νόμιμες) δυνατότητες που μας παρέχει η τεχνολογία, το μεγαλύτερο μέρος αυτών των δημοσιεύσεων έχει διασωθεί. Και είναι όντως αποκαλυπτικό.

● Υπάρχει πάντως μια γενική εντύπωση ότι προτού πολιτευτεί για πρώτη φορά ο Κυριάκος Μητσοτάκης (στις εκλογές του 2004) είχε μια επιτυχημένη πορεία στον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα.

Και εδώ τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά. Πρώτα πρώτα οι θέσεις που κατέλαβε ο κ. Μητσοτάκης σε επιχειρήσεις συνδέονται με το γεγονός ότι υπήρξε ο γιος του Ελληνα πρωθυπουργού. Οι πιο σοβαρές θέσεις που κατέλαβε είναι σε τράπεζες όπου το Δημόσιο είχε το πάνω χέρι. Και το χειρότερο είναι ότι η πιο σοβαρή απ’ αυτές, η ανάληψη του ρόλου διευθύνοντος συμβούλου και προέδρου σε μια θυγατρική εταιρεία της Εθνικής Τράπεζας που χρηματοδοτούσε «θερμοκοιτίδες επιχειρήσεων», κατέληξε σε φιάσκο, με την εταιρεία να τίθεται σε εκκαθάριση και η τράπεζα να επιστρέφει όλη την κοινοτική επιδότηση που είχε λάβει.

● Οι αναγνώστες της «Εφ.Συν.» αλλά και των βιβλίων σου γνωρίζουν ότι ειδικεύεσαι στην έρευνα της Ακροδεξιάς στη χώρα μας. Πώς συνδέεται αυτή η έρευνα με ένα πρόσωπο που θεωρείται ακραιφνής «κεντροδεξιός»;

Την απάντηση στο ερώτημα αυτό την έχει δώσει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος είχε εκμυστηρευτεί στον επίσημο βιογράφο του, Θανάση Διαμαντόπουλο, ότι «οι ακροδεξιοί θα ακολουθήσουν τον Κυριάκο, όπως είχαν ακολουθήσει κι εμένα». Αυτό που προκύπτει από τη δική μου έρευνα και αποδεικνύεται αναλυτικά στο βιβλίο είναι ότι η προσέγγιση των στελεχών της Ακροδεξιάς με τον Κυριάκο Μητσοτάκη συνέβη πολύ προτού αυτοί οι βουλευτές του ΛΑΟΣ μεταπηδήσουν στη Ν.Δ. Οι Πλεύρης, Γεωργιάδης και Βορίδης συνέπρατταν με τον Μητσοτάκη σε ζητήματα που έχουν σήμερα μεγάλη επικαιρότητα.

Ενδεικτικά μόνο αναφέρω το αίτημα της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου και την υποστήριξη ακραίων νεοφιλελεύθερων οικονομικών μέτρων. Αυτός είναι εξάλλου ο λόγος που ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αναδείξει αυτά τα στελέχη σε θέσεις-κλειδιά του κόμματος και της κυβέρνησης, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στη Ν.Δ., όπου τόσο ο Κων. Καραμανλής όσο και ο Κων. Μητσοτάκης και ο Κώστας Καραμανλής απλώς ανέχονταν στο περιθώριο του κόμματος ομάδες φιλοχουντικών και φιλοβασιλικών οπαδών. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν δίστασε να μεταλλάξει το κόμμα του, προκειμένου να υπηρετήσει τον μοναδικό πολιτικό στόχο του, δηλαδή την αναρρίχηση στην πρωθυπουργία.