Λειβαδίτης - Πιστεύω σε κείνον που αμαρτάνει και ζητάει με δάκρυα να τον συγχωρέσουν

Πιστεύω σε κείνον που χτίζει, κι αγεροκρέμεται μες στον ουρανό, σαν Θεός και κατευνάζει το χάος,
πιστεύω σε κείνον που θερίζει και το δρεπάνι το κυματίζει ολόφωτο σαν τα λαγόνια της αγαπημένης μου,
πιστεύω σε κείνον που αγαπάει, όπως πιστεύω και σε κείνον που μισεί,

πιστεύω σε κείνον που αμαρτάνει και ζητάει με δάκρυα να τον συγχωρέσουν
πιστεύω και σε κείνον που αμαρτάνει και συγχωράει μοναχός τον εαυτό του και προχωράει,
πιστεύω στη μέρα που σου δίνει τα πράγματα μες στο φως
πιστεύω και στη νύχτα που σου ξαναδίνει τα πράγματα μες στην καρδιά σου,

πιστεύω στις πολιτείες, που η βουή τους, σαν τους ραψωδούς, έξω απ’ το παραθύρι σου, τραγουδάει την οδύσσεια της καθημερινότητας,
πιστεύω και στη σιωπή,
[...]

χωρίς χάρτες και τιμόνια, με μόνο την καρδιά μου για οδηγό,
γιατί η αγάπη που ’χω μέσα μου μπορεί κι ένα ακυβέρνητο καράβι να το οδηγήσει στο δρόμο το σωστό,

Και δοξάζομαι κι εγώ μαζί του.

Τάσος Λειβαδίτης | Σύμβολο Πίστεως | Ποίηση 1 | εκδόσεις Μετρονόμος