Η Beth Gibbons στον Λυκαβηττό μας άφησε άφωνους κάτω από τα αστέρια
Η μεγάλη Βρετανίδα καλλιτέχνης με την εκπληκτική της μπάντα μας καθήλωσαν στην καλύτερη συναυλία του φετινού καλοκαιριού.
Aνεβαίνοντας χθες σε μια ζεστή, αλλά όχι αποπνικτική ημέρα, στον λόφο του Λυκαβηττού είχαμε την πεποίθηση ότι θα ζήσουμε μια μοναδική εμπειρία, ίσως και μια από τις καλύτερες συναυλίες του καλοκαιριού.
Την βραδιά, βέβαια, άνοιξε ο εξαιρετικός και συμπαθέστατος Bill Ryder Jones. Ο Βρετανός καλλιτέχνης, κάποτε ιδρυτικό μέλος των Corral, βγήκε με την κιθάρα του και τη συνοδεία ενός τσέλο, έπαιξε μερικά από τα πιο όμορφα δικά του τραγούδια, είχε διάθεση και χιούμερ και μας έβαλε σιγά σιγά στην σωστή ατμόσφαιρα.
Λίγο μετά τις 22.30, με πολύ καπνό πάνω στη σκηνή και τα φώτα να δημιουργούν ένα εκπληκτικό σκηνικό, η Beth Gibbons έκανε την εμφάνισή της και κυριολεκτικά μας έκοψε τη λαλιά.
Η Beth Gibbons, είναι μια αγαπημένη καλλιτέχνης, όμως δεν είναι απλά «η φωνή των Portishead». Ήρθε στη χώρα μας με έναν από τους καλύτερους δίσκους του 2024, τον έπαιξε στην ολότητά του, αποδίδοντας με μοναδικό τρόπο τις πανέμορφες και δύσκολες συνθέσεις και ενορχηστρώσεις και μας παρέσυρε σε μια ονειροπόληση κάτω από τα αστέρια.
Και η ίδια, με μια φωνή κρυστάλλινη που απέδωσε τα τραγούδια ακόμη καλύτερα από ότι στις ηχογραφήσεις, ήταν τόσο επιβλητική όσο και ντροπαλή, τόσο λιγομίλητη όσο και γλυκύτατη. Χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα τραγούδια μέχρι να μας μιλήσει και να πει το πρώτο «ευχαριστώ» με τρόπο τόσο όμορφο και ντροπαλό που μας σκλάβωσε ξανά.
Το πρόγραμμα περιλάμβανε όλο το “Lives Outgrown ” και μερικά κομμάτια από την συνεργασία της με τον Rustin Man.
Κάπου εκεί η Beth με την μπάντα της αποχώρησαν και βγήκαν για το encore που όλοι περιμέναμε με ανυπομονησία.
Ναι, μετά από πολλά χρόνια τραγούδια των Portishead, τα “Roads” και “Glory Box” ακούστηκαν ξανά live στην Αθήνα και το κοινό παραληρούσε. Ήταν μια μοναδική στιγμή και ο κόσμος το απόλαυσε και με το παραπάνω.
Μετά από μία ακόμη γλυκύτατη καληνύχτα κι ενώ όλοι μας προσπαθούσαμε να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς συνέβη, εκείνο που μας έμεινε είναι πως όσο μεγάλο κομμάτι της ζωής μας και να είναι οι Portishead, εμείς θα ήμασταν πλήρως ικανοποιημένοι από το συγκεκριμένο σόου ακόμη κι εάν δεν είχε ακουστεί νότα τους.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Beth Gibbons και ένα μπράβο στα παιδιά του Release που την έφεραν στο θέατρο Λυκαβηττού και όχι κάπου αλλού, γιατί εκεί ήταν το απόλυτο σκηνικό.
Δείτε το φωτορεπορτάζ της Αλεξάνδρας Κατσαρού
