Δύο ευρέως διαθέσιμα φάρμακα, το αντιδιαβητικό εμπαγλιφλοζίνη και η ενδορρινική ινσουλίνη, βελτιώνουν την υγεία του εγκεφάλου σε άτομα με ήπια γνωστική εξασθένηση και πρώιμη νόσο Αλτσχάιμερ, όπως διαπιστώνει νέα κλινική μελέτη από την Ιατρική Σχολή του αμερικανικού πανεπιστημίου Wake Forest.

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Alzheimer's & Dementia» της αμερικανικής Ένωσης Αλτσχάιμερ, είναι η πρώτη που εξετάζει την εμπαγλιφλοζίνη σε μη διαβητικούς ασθενείς με Αλτσχάιμερ και σύμφωνα με τους ερευνητές καταδεικνύει ενθαρρυντικά αποτελέσματα στη μνήμη, την εγκεφαλική υγεία και τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο.

Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι παρά την πρόσφατη έγκριση φαρμάκων κατά της αμυλοειδούς πρωτεΐνης, τα οφέλη τους είναι περιορισμένα, ενώ αρκετοί ασθενείς δεν μπορούν να τα λάβουν λόγω παρενεργειών ή ιατρικών αντενδείξεων. Επιπλέον, αυτά τα φάρμακα δεν στοχεύουν τις μεταβολικές και αγγειακές δυσλειτουργίες που επιταχύνουν την εξέλιξη της νόσου και δεν βοηθούν στην αποκατάσταση της εγκεφαλικής λειτουργίας μετά την εμφάνιση βλάβης.

Στη συγκεκριμένη δοκιμή διάρκειας τεσσάρων εβδομάδων συμμετείχαν 47 ενήλικες, με μέσο όρο ηλικίας τα 70 έτη, με ήπια γνωστική διαταραχή ή πρώιμη νόσο Αλτσχάιμερ. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία σε τέσσερις ομάδες: μία έλαβε μόνο ενδορρινική ινσουλίνη, μία μόνο εμπαγλιφλοζίνη, μία και τα δύο φάρμακα και η τέταρτη έλαβε εικονικό φάρμακο. Σημειώνεται ότι η ενδορρινική ινσουλίνη χορηγήθηκε με ειδική συσκευή χορήγησης ακριβείας, ώστε η ινσουλίνη να σταλεί απευθείας στον εγκέφαλο μέσω της μύτης παρακάμπτοντας την κυκλοφορία του αίματος. Επιπλέον, η ινσουλίνη χορηγήθηκε σε υψηλότερες δόσεις σε σχέση με προηγούμενες μελέτες.

Και τα δύο φάρμακα κρίθηκαν ασφαλή και καλά ανεκτά, με ήπιες παρενέργειες, παρόμοιες σε όλες τις ομάδες. Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν διαφορετικά οφέλη από κάθε φάρμακο. Η ενδορρινική ινσουλίνη βελτίωσε την απόδοση σε γνωστικές δοκιμασίες που ανιχνεύουν πρώιμες αλλαγές στη μνήμη και στη σκέψη. Η απεικόνιση του εγκεφάλου έδειξε ότι η θεραπεία με ινσουλίνη αύξησε τη δομική ακεραιότητα των συνδέσεων της λευκής ουσίας και άλλαξε τον τρόπο ροής αίματος σε περιοχές που σχετίζονται με τη μνήμη. Επίσης, η θεραπεία μείωσε τα επίπεδα της πρωτεΐνης GFAP στο πλάσμα του αίματος, έναν δείκτη δυσλειτουργίας των αστροκυττάρων, που αυξάνεται στη νόσο Αλτσχάιμερ.

Η εμπαγλιφλοζίνη είχε διαφορετικά αποτελέσματα: μείωσε σημαντικά την πρωτεΐνη Ταυ στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό, μια πρωτεΐνη που σχηματίζει τοξικές συστάδες στον εγκέφαλο ασθενών με Αλτσχάιμερ, καθώς και άλλους δείκτες νευρωνικής και αγγειακής δυσλειτουργίας που συνδέονται με την εξέλιξη της νόσου. Επίσης, άλλαξε τη ροή του αίματος σε κρίσιμες περιοχές του εγκεφάλου και αύξησε την HDL χοληστερόλη, δείχνοντας ότι οι θετικές μεταβολικές της επιδράσεις λειτουργούν ακόμα και σε μη διαβητικούς ασθενείς.

Και τα δύο φάρμακα επηρέασαν πρωτεΐνες στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό και το αίμα, αλλαγές που υποδηλώνουν ότι τα φάρμακα βοηθούν στην ενεργοποίηση προστατευτικών ανοσολογικών αποκρίσεων και μειώνουν την επιβλαβή φλεγμονή.

Δεδομένου ότι και τα δύο φάρμακα είναι ήδη εγκεκριμένα για άλλες παθήσεις, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από ασθενείς ταχύτερα από ό,τι τα εντελώς νέα φάρμακα. Οι ερευνητές σχεδιάζουν τώρα να κάνουν μεγαλύτερες και πιο μακροχρόνιες μελέτες σε άτομα με πρώιμη και προκλινική νόσο Αλτσχάιμερ.

Η μελέτη υποστηρίχθηκε από την Ένωση Αλτσχάιμερ μέσω του προγράμματος «Part the Cloud», το οποίο έχει συγκεντρώσει σχεδόν 90 εκατομμύρια δολάρια για τη χρηματοδότηση 72 κλινικών δοκιμών με στόχο την επιβράδυνση, ανάσχεση ή θεραπεία της νόσου Αλτσχάιμερ.

Την απίστευτη τύχη μίας γυναίκας που σώθηκε την τελευταία στιγμή από έναν φύλακα κατέγραψε κάμερα στην Καισάρεια, στο κέντρο της Τουρκίας.

Η νεαρή φορούσε ακουστικά και δεν άκουσε το τραμ που πλησίαζε καθώς εκείνη ξεκίνησε για να διασχίσει τον δρόμο χωρίς καν να κοιτάξει προς την σωστή κατεύθυνση.

Σύμφωνα με τουρκικά μέσα, το περιστατικό σημειώθηκε στην πλατεία Cumhuriyet, όταν η νεαρή γυναίκα, αφηρημένη, βρέθηκε ξαφνικά πάνω στις ράγες χωρίς να αντιληφθεί το τραμ που πλησίαζε.

Ο φύλακας ασφαλείας που βρίσκονταν κοντά, την εντόπισε έγκαιρα και έσπευσε να τη σώσει, τραβώντας την πίσω στο πεζοδρόμιο μόλις λίγα δευτερόλεπτα πριν περάσει το τραμ 

Η υπέροχη Ιταλίδα της πασαρέλας, των περιοδικών και του κινηματογράφου έχει γενέθλια – γεννήθηκε μια μέρα σαν κι αυτή στις 30 Σεπτεμβρίου 1964 στην Τσιτά ντι Καστέλο. Κάποιοι πολύ παρατηρητικοί την είχαν προσέξει σε ένα εξώφυλλο του Elle πριν τρεις δεκαετίες. Αλλοι την αναγνώρισαν με κάποια δυσκολία στον «Δράκουλα» του Κόπολα. Μετά όμως, κανείς δεν μπορούσε να πει ότι δεν την ξέρει. Iδού πώς η Μόνικα έγινε συνώνυμη της γυναικείας ομορφιάς 

Το μακρινό 1992 σε έναν μικρό αλλά χαρακτηριστικό ρόλο στον «Δράκουλα» του Φράνσις Φορντ Κόπολα 

H Μπελούτσι πήρε το όπλο της. Στο φιλμ «Συμμορία: Dobrmman» του Γιαν Κούνεν (1997) 

H αρχή: εξώφυλλο στο Elle το 1988 σε ηλικία 24 ετών. Το 2010 ποζάρισε στο Vanity Fair έγκυος 

Στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 1999 

Στη «Μαλένα» (2000) του Τζουζέπε Τορνατόρε 

Οι σκηνές πριν τον βιασμό στην ταινία «Μη αναστρέψιμος» (2002). Το φιλμ του Γκασπάρ Νοέ αγαπήθηκε και μισήθηκε. Εκτόξευσε ωστόσο ακόμα περισσότερο τη διασημότητα της Μπελούτσι 

Στη Μαδρίτη, στην πρεμιέρα του φιλμ «Secret Agents» (2003) 

Μια θεά των εξωφύλλων, το όνειρο κάθε άνδρα. Στο ισπανικό GQ το 2002 και στο μεξικανικό Esquire το 2015 

Η Μπελούτσι στο «Αστερίξ & Οβελίξ: Επιχείρηση Κλεοπάτρα» (2002) ως -τι άλλο;- Κλεοπάτρα 

Στο «Matrix Reloaded» το 2003 

Το 2003 στην περιπέτεια «Tears of the Sun» του Αντουάν Φούκουα, φιλμ όπου η Μπελούτσι έπαιξε πλάι στον Μπρους Γουίλις 

To 2005 στη ρομαντική κομεντί «Πόσο Μ'Αγαπάς;» του Μπερτράν Μπλιέ 

Στην ταινία δράσης «Shoot 'Em Up» (2007) του Μάικλ Ντέιβις. Συμπρωταγωνιστής της ήταν ο Κλάιβ Οουεν 

Κι άλλα εξώφυλλα, σε γυναικεία και ανδρικά περιοδικά 

Στην ταινία «Νύχτες Οργής» (2008) του Μάρκο Τούλιο Τζιορντάνα 

Οπως πάντα αντικείμενο του πόθου. Στο φιλμ «Ένα καυτό καλοκαίρι» (2011) με τον Ζερόμ Ρομπάρ 

Στα γυρίσματα του «Spectre» του Σαμ Μέντες το 2015 

Ιούνιος 2017, φωτογραφημένη για την κινεζική έκδοση του Esquire 

Αύγουστος 2019, φωτογραφημένη για τη γαλλική έκδοση του Madame Figaro 

Με τον Μπεν Κίνγκσλεϊ στο «Spider in the Web» (2019) του Ιραν Ρίκλις 

Μάρτιος 2019. Με τον νέο της σύντροφο, τον 36χρονο Νικολά Λεφέβρ 

H Mόνικα Μπελούτσι στο 76ο Φεστιβάλ της Βενετίας τον Σεπτέμβριο του 2019 

Η ζωή και το έργο του νομπελίστα Λογοτεχνίας, το 1957, Αλμπέρ Καμύ

Οι ημέρες αυτές του Οκτωβρίου κάθε χρόνο έχουν έντονο το στοιχείο της λογοτεχνίας, μιας και διαχρονικά είναι η εποχή που η Σουηδική Ακαδημία απονέμει κάθε χρόνο το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πριν λίγες ημέρες ανακοινώθηκε ότι  το φετινό βραβείο, απονέμεται στον ούγγρο συγγραφέα Λάζλο Κρασναχορκάι, ενώ σαν σήμερα, στις 17 Οκτωβρίου 1957  το Νομπέλ Λογοτεχνίας κατακτούσε ο γάλλος Αλμπέρ Καμύ (1957).

Στις 27 Δεκεμβρίου 2013 γράφουν ο Νίκος Μπακουνάκης και «ΤΟ ΒΗΜΑ»:

«Από τα 47 χρόνια της ζωής του τα 27 τα έζησε στη γενέθλια Αλγερία και τα 20 στη Γαλλία. Η Αλγερία ήταν σίγουρα η μήτρα του συγγραφέα Καμύ. “Οπουδήποτε αλλού θα νιώθω πάντα εξόριστος” έγραφε.

»Η “συνετή σιωπή” του για τον πόλεμο της Αλγερίας σίγουρα στηρίζεται σε αυτή τη σχέση. Γάλλος της Αλγερίας, όπου είχε γεννηθεί στις 7 Νοεμβρίου 1913, και ταυτόχρονα Μεσογειακός ή καλύτερα συγγραφέας της Μεσογείου.

Αλμπέρ Καμύ

H Μεσόγειος του Κάμυ

»Και η Μεσόγειος στον Καμύ δεν έχει τίποτε από το φολκλόρ της. Είναι νιτσεϊκή. Και καρδιά και κορμί και αγάπη και εξέγερση και ελευθερία και συνείδηση και θάνατος και αυτοκτονία, όλα τα συστατικά του έργου του Αλμπέρ Καμύ.

»Για τον Καμύ η Αλγερία είναι τα πάντα: το σχολείο, το πανεπιστήμιο, η κομμουνιστική αφύπνιση αλλά και η απογοήτευση από το κόμμα, το θέατρο, το ποδόσφαιρο, η δημοσιογραφία, η κριτική, το ρεπορτάζ. Συγγραφέας και δημοσιογράφος. Αξεδιάλυτα.

»Είναι ακόμη ο πρώτος γάμος αλλά και η φυματίωση στα τέλη του 1930, όταν είναι 17 ετών. Από αυτή την ηλικία συνειδητοποιεί τη θνητότητά του και στο νοσοκομείο διαβάζει Επίκτητο. “Η αρρώστια”, λέει ο στωικός φιλόσοφος, “είναι εμπόδιο για το σώμα αλλά όχι κατ’ ανάγκη και για τη βούληση”.

Τρίπτυχο

»Αν και βρισκόταν πιο κοντά στις αρχαίες αξίες παρά στις χριστιανικές επαγγελίες, το θέμα της διπλωματικής του εργασίας ήταν “Χριστιανική μεταφυσική και νεοπλατωνισμός – Πλωτίνος και Αγιος Αυγουστίνος”.

»Ο δοκιμιογράφος Καμύ και ο φιλόσοφος Καμύ εκδηλώνονται πολύ νωρίς. Αυτή η εργασία θα είναι και το πρώτο του ολοκληρωμένο βιβλίο. Προτού καν κλείσει τα είκοσι. Είναι τότε που διαμορφώνει και την ατομική ηθική του, βασισμένη στο τρίπτυχο: ζωή, δράση, γράψιμο.

»Αν και βαθιά πολιτικός σε όλο του το έργο και σε όλη τη στάση ζωής του, ο Καμύ απογοητεύτηκε γρήγορα από την πολιτική δράση. Την εποχή που διαγράφεται-παραιτείται από το Κομμουνιστικό Κόμμα Αλγερίας και ενώ στη Γαλλία καταρρέουν οι προσδοκίες του Λαϊκού Μετώπου, γράφει στα σημειωματάριά του: “Οσοι έχουν κάποιο μεγαλείο μέσα τους δεν κάνουν πολιτική”.

ΤΟ ΒΗΜΑ», 18.10.1957, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Τότε, «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 18ης Οκτωβρίου 1957 έγραφε: «Ακριβώς όμως αυτή είναι η σημασία του έργου του Καμύ: Ότι ο άνθρωπος αυτός , ο οποίος έχει με το έργο και την προσωπικότητά του καθρεφτίσει τόσο πολύ τα προβλήματα και τις αγωνίες του καιρού του, ο οποίος υπήρξε μάλιστα πολιτικός, αρθρογράφος και σχολιαστής, δεν δεσμεύθηκε ποτέ από κανένα κόμμα και καμμιά παράταξι, αρνούμενος κάθε “ένταξι” στερητική της ανεξαρτησίας του και κρίνοντας το σύνολο των προβλημάτων που επεξεργάζετο και των πτυχών που άγγιζε με τα κριτήρια και την προοπτική του ανθρωπισμού.

Ο ανθρωπισμός του Καμύ

»Ο ανθρωπισμός αυτός δεν είναι ο κάπως απλοϊκός ανθρωπισμός του δέκατου ένατου αιώνα, ούτε και πιστεύει με την ίδια αβασάνιστη πίστι στα απόλυτα αγαθά της παιδείας, της προόδου και της δημοκρατίας.

»Το έργο του Καμύ διέπεται από τα ίδια ίσως ιδανικά, αλλά και από την συνείδησι της τραγωδίας μια εποχής της οποίας τα πρόβλημα είναι, κατά βάθος, πολύ πιο αγωνιώδη και δύσκολο να λυθούν απ’ ό,τι είχε πιστεύσει το παρελθόν, έστω και το πιο πρόσφατο.

»Απ’ αυτήν την άποψι ο Καμύ είναι αναμφισβήτητα ένα παιδί του καιρού του και η παιδεία του, παρά τις ελληνικές πηγές της, έχει για εφόδιά της και τον Κίρκεγκααρντ και όλο το κίνημα του σύγχρονου υπαρξισμού».

O Aλμπέρ Καμύ

Το θανατηφόρο δυστύχημα

Δυστυχέστατα όμως, το νήμα της ζωής του Καμύ κόπηκε απότομα 2,5 μόλις χρόνια μετά από τη σπουδαία του διάκριση. Ήταν 4 Ιανουαρίου 1960 όταν ο γάλλος συγγραφέας σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Την επομένη γράφει «ΤΟ ΒΗΜΑ»:

«Ο Γάλλος συγγραφεύς Αλμπέρ Καμύ εφονεύθη σήμερον εις αυτοκινητιστικόν δυστύχημα 60 μίλια νοτίως της πόλεως των Παρισίων εις το Σαπέλ Σαμπινύ.

(…)

»Ως διεπιστώθη, το αυτοκινητιστικόν δυστύχημα προήλθε συνεπεία ρήξεως αεροθαλάμου του οχήματος.

»Το αυτοκίνητον είχεν αναπτύξει μεγάλην ταχύτηταν, επιστρέφον εις Παρισίους, όταν συνεπεία της ρήξεως του αεροθαλάμου, παρεξέκλινε της πορείας και προσέκρουσεν επί πλατάνου, θρυματισθέν».

Ο Καμύ ήταν μόλις 47 ετών και όπως γράφει ο Αναστάσης Βιστωνίτης στο «ΒΗΜΑ» της 31ης Μαΐου 2013 «Ο παράλογος θάνατός του (…) τον βρήκε στα 47 του χρόνια, σε πλήρη συγγραφική ακμή και στο ζενίθ της φήμης του (…) Ηταν ο νεότερος συγγραφέας μετά τον Κίπλινγκ ο οποίος το είχε λάβει.

«ΤΟ ΒΗΜΑ», 5.1.1960, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

» Σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα όταν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε, και που το οδηγούσε ο γιος του Γκαλιμάρ, του εκδότη του, έξω από το Πτι Βιλμπλεβέν της επαρχίας Υόν, έπεσε πάνω σε ένα δένδρο.

»Η απώλεια προκάλεσε σοκ. Εύλογα ο κόσμος των γραμμάτων, οι διανοούμενοι και οι πολυπληθείς αναγνώστες του περίμεναν και άλλα σπουδαία έργα από τον Καμύ, αν σκεφτεί κανείς πως όταν έγραψε τον Ξένο (από τα κορυφαία μυθιστορήματα του 20ού αιώνα) ήταν μόνον 29 ετών».

Αρκετά χρόνια αργότερα, ο λογοτεχνικός κριτικός Κώστας Σταματίου γράφει στο περιοδικό «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», στο τεύχος της 12ης Οκτωβρίου 1989.

«Όταν, μεσούντος του Β’ Παγκοσμίου, το 1942, κυκλοφόρησε “Ο ξένος”, πρώτο πεζογράφημα του Αλμπέρ Καμύ, αμέσως ξάφνιασε. Σε μια εποχή, όπου ο πόλεμος και η Αντίσταση μαζικοποιούσαν τους ανθρώπους, ο Καμύ εστίαζε τον φακό του στο άτομο.

»Στο μοναχικό άτομο. Στο απελπισμένο άτομο. Σε μια εποχή, όπου όλοι πια προσέβλεπαν σε έναν καλύτερο κόσμο μετά τη διαφαινόμενη νίκη των “Συμμάχων”, o Καμύ τα έβρισκε όλα “παράλογα” (absurdes).

»Σε μια εποχή λυρικής έξαρσης πατριωτικών λόγων και επαναστατικών τραγουδιών ερχόταν “Ο ξένος” και προσγείωνε τα πάντα με το χαμηλόφωνο, παγερό, “αδιάφορο” ύφος – στάση ζωής του κεντρικού του ήρωα  (αντί-ήρωα).

»Ήταν κάτι το τελείως διαφορετικό. Και το βιβλίο, μετά το πρώτο ξάφνιασμα έγινε κλασικό. Τελειώνοντας ο πόλεμος, όλοι εγνώριζαν τον Καμύ, που όλα ήταν γραφτό του να του ‘ρθουν βιαστικά: η επιτυχία, το Νόμπελ Λογοτεχνίας (1957), ο “παράλογος” θάνατος.

Το τελευταίο, ανολοκλήρωτο έργο

Ο Αναστάστιος Βιστωνίτης γράφει στο «ΒΗΜΑ» της 19ης Ιανουαρίου 2018 για το ανολοκλήρωτο έργο που βρέθηκε να έχει μαζί του ο Καμύ στον τόπο του δυστυχήματος και που εκδόθηκε ημιτελές δεκαετίες αργότερα.

«Βρέθηκε μέσα στην τσάντα του, που την είχε μαζί του, το χειρόγραφο του τελευταίου του μυθιστορήματος με τίτλο Ο πρώτος άνθρωπος, που δεν πρόλαβε να του δώσει τελική μορφή. Η χήρα του άτυχου συγγραφέα, έπειτα και από συστάσεις των φίλων του, αποφάσισε να μην το εκδώσει. Ο Καμύ τότε, παρά την τεράστια φήμη του και το ότι τρία χρόνια νωρίτερα είχε τιμηθεί με το βραβείο Νομπέλ, εξαιτίας της μετριοπαθούς στάσης του όσον αφορούσε τον πόλεμο της Αλγερίας βρισκόταν στο στόχαστρο της γαλλικής Αριστεράς, στην οποία ανήκαν οι περισσότεροι συγγραφείς και διανοούμενοι εκείνα τα χρόνια.

»Πίστευε ότι σε εκείνον τον πόλεμο αναδυόταν ένας αραβικός ιμπεριαλισμός που προερχόταν από την Αίγυπτο, υποστηριζόταν από τη Σοβιετική Ενωση και στόχευε στην απομόνωση της Ευρώπης. Ομως ο Καμύ, μολονότι προερχόταν από την Αριστερά, ήταν όχι μόνο σπουδαίος δημιουργός, αλλά και μεγάλη ηθική προσωπικότητα, γι’ αυτό και δεν έκανε υποχωρήσεις σε ζητήματα συνείδησης, έστω και αν χρειαζόταν να συγκρουστεί με τους πρώην συντρόφους του.

Παρίσι, 1953

»Διαβάζοντας τώρα αυτό το βιβλίο, το ημιτελές κύκνειο άσμα του, σκέφτεται κανείς τι έχασαν τα γαλλικά και τα παγκόσμια γράμματα με τον αδόκητο θάνατό του. Διότι Ο πρώτος άνθρωπος είναι ένα σπουδαίο μυθιστόρημα, εφάμιλλο των βιβλίων του που προηγήθηκαν και ταυτοχρόνως έργο που άνοιγε νέους δρόμους στην πεζογραφία του. Και θα τολμούσαμε να πούμε όχι μόνο στη δική του.

»Στην πραγματικότητα ο Καμύ εδώ έγραψε την αυτοβιογραφία του δίνοντάς της μυθιστορηματική μορφή και χρησιμοποιώντας γι’ αυτό την τριτοπρόσωπη αφήγηση. Ο αναγνώστης που είναι εξοικειωμένος με το έργο του θα βρει επιπλέον όλα τα μείζονα θέματα που τον είχαν απασχολήσει στα άλλα του βιβλία: το παράλογο, την αλλοτρίωση, τον μύθο τού Σίσυφου, το δράμα της ύπαρξης και πάνω απ’ όλα την αξία της ζωής.

»Θα βρει τη σκέψη του μεσημεριού που αναπτύσσει στον Επαναστατημένο άνθρωπο και τη μεσογειακή ευαισθησία και συνείδηση όπως αναδύονται και από τα τέσσερα θαυμάσια –και λιγότερο γνωστά –δοκίμια τα οποία περιέχονται στο μικρό του βιβλίο με τίτλο Οι γάμοι. Θα βρει και πολλά άλλα –και πάνω απ’ όλα τη διπλή ταυτότητα ενός συγγραφέα που μοίρασε τη ζωή του ανάμεσα στο Αλγέρι και στη Γαλλία, δυο χώρες που τις χωρίζει η Μεσόγειος, κοιτίδα πολιτισμού, βιωμάτων, αισθήσεων και μνήμης».