Θωμάκος αυτοικανοποιημένος

Γράφει ο Γιάννης Κατσίμπας

Με τον κύριο Γιώργο Θωμάκο έχουμε πιαστεί σχεδόν στα χέρια, τρόπος του λέγειν. 

Όταν οι πολίτες της Κηφισιάς αγωνιούσαμε για τη ραγδαία υποβάθμιση της πόλης. Για τη μετατροπή του από πνεύμονα σε απευθυσμένο της πόλης. Εκατοντάδες χαμένες ψυχές λούφαζαν στις συστάδες, στις αλέες και στις παιδικές χαρές του, έκλειναν κάθε νύχτα σχεδόν τους δρόμους, άναβαν φωτιές, η πρέζα πουλιόταν φόρα-παρτίδα, έφηβοι εκδίδονταν για ένα δεκάευρω, η αστυνομία απουσίαζε επιδεικτικά. Δεν θέλαμε ασφαλώς επιχειρήσεις-σκούπα που θα έκρυβαν το πρόβλημα κάτω από το χαλί, εκτός του οπτικού πεδίου μας. Ζητούσαμε, απαιτούσαμε να κινητοποιηθούν οι αρχές, να λειτουργήσουν οι δομές απεξάρτησης. Συγκαλέσαμε λαϊκή συνέλευση, μια Κυριακή μεσημέρι. Μου έκαναν την τιμή να μου αναθέσουν καθήκοντα προέδρου. Καθώς όλοι σχεδόν οι παριστάμενοι επιθυμούσαν να τοποθετηθούν, όρισα ότι κανείς δεν θα μιλούσε για παραπάνω από τέσσερα λεπτά. 

Ενώ είχαν περάσει σχεδόν δύο ώρες από την έναρξη της συνέλευσης, εμφανίστηκε ο Γιώργος Θωμάκος συνοδευόμενος από παρατρεχάμενους, Αυλίτη και άλλα μπουμπούκια. Του έδωσα -ως μη όφειλα- εκτός σειράς τον λόγο, ενημερώνοντάς τον για τον χρονικό περιορισμό. Ξεκίνησε να ρητορεύει. Στα δύο λεπτά του επεσήμανα ότι ακόμα δεν είχε μπει στο θέμα. Δεν ίδρωσε το αυτί του. Στα τρία λεπτά αυτοεγκωμιαζόταν. Εγώ μετρούσα αντίστροφα. Στα τέσσερα λεπτά ακριβώς έγνεψα στον ηχολήπτη να σβήσει το μικρόφωνο. Δεν έχω δει πιο κατάπληκτο άνθρωπο. "Ξέρεις ποιος είμαι;", με ρώτησε. "Ξέρω πολύ καλά." "Και τι έχεις εναντίον μου;". "Τίποτα απολύτως." Πήγα να του πάρω το μικρόφωνο. Το έσφιξε μες στη χούφτα του. Του το τράβηξα. Για δύο στιγμές αντιστεκόταν, μετά κατάλαβε ότι εάν επέμενε, ο κόσμος θα τον γιούχαρε. Μας γύρισε την πλάτη και έφυγε, βαθιά θιγμένος, νομίζοντας ίσως πως είμαστε τίποτα παρακατιανοί που δεν τον χωνεύουμε. 

Αυτός είναι ο κύριος Θωμάκος. Ένα υπερχειλίζον, πλουμιστό εγώ. Ένας αυτοδημιούργητος δημόσιος άνδρας που πολιτεύεται με όρους ταινίας Βασιλάκη Καίλα. Το όποιο έργο του ανέκαθεν επισκιαζόταν από το επιδεικτικό του φαίνεσθαι. Από τα παρλιακά κοστούμια που φοράει καθημερινά, από τις εμφανίσεις του σε κάθε εκκλησιά της πόλης να σταυροκοπιέται, που τις απαθανάτισε σε ευχετήρια κάρτα, από την οικογενειακή του ευτυχία, την οποίαν διαφήμιζε με κάθε τρόπο. 

Αυτού του κυρίου Θωμάκου η θητεία θα ανανεωνόταν πανηγυρικά. Η κυβερνώσα παράταξη θα του έδινε το χρίσμα, "ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις...".

 Ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός θα εξοργιζόταν μαζί του και αυθωρεί θα αναζητούσε -σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές- άλλον υποψήφιο; Τι να ωφελήσουν οι από διαδικτύου γοερές συγγνώμες; Ανάθεμα την ώρα που τον παρέσυραν οι απόδημες σειρήνες, με τα ωραία τους χτενίσματα, με τις κομψότατες τουαλέτες τους με τα βαθιά σκισίματα και ντεκολτέ! Κατάρα τη στιγμή που ήπιε ένα ποτηράκι παραπάνω! 

Η ενσυναίσθηση είναι η λέξη, η έννοια του συρμού. Και να μη τη διαθέτεις, οφείλεις ως δημόσιο πρόσωπο να την υποδύεσαι. Μια βδομαδούλα εάν άφηνε ο Γιώργος Θωμάκος να περάσει, θα ανακτούσε το δικαίωμα στο γλέντι. Ενώ τώρα... Σαν μεθυσμένη αγελάδα κλώτσησε την καρδάρα με το γάλα!

Τον θεωρώ αδικημένο. Θύμα -αν μη τι άλλο- του εαυτού του. Όπως δεν θα ανέβαινε ούτε χιλιοστό στην εκτίμησή μου εάν φορούσε πένθιμη μουτσούνα και περιφερόταν στα αποκαΐδια, εκφράζοντας on camera την ψυχική του συντριβή, έτσι δεν έπεσε επειδή για μια φορά στη ζωή του διονυσιάστηκε δημοσίως. Μιλάμε, στο κάτω-κάτω, για το φαίνεσθαι. Δεν εγκατέλειψε, εννοώ, ο Θωμάκος το πόστο του, το Δήμο, για να πάει στη γιορτή.

Σκεφθείτε, επαναλαμβάνω, ο φύλαξ-άγγελός του να τον είχε προστατεύσει από την προχθεσινή του αμαρτία. Τον κύριο Θωμάκο που είναι ίδιος και απαράλλακτος πριν και μετά από τις καταραμένες κολακίες. Κι ένα τουλάχιστον οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε. Ότι δεν κρύβεται. Για να το πω ακόμα πιο απλά: όσο σπουδαίος ή άθλιος υπήρξε ο Γιώργος Θωμάκος προ της «άνοιξής» του, τόσο και παραμένει. 

Τείνει να επικρατήσει στον δημόσιο βίο μας ένα υποκριτικότατο σαβουάρ βιβρ. Ένας εισαγόμενος νεοπουριτανισμός. Μια τυραννία της ντεμέκ, της προσποιητής ευαισθησίας. Δεν αφήνουν οι σεμνές κυρίες, οι οργίλοι κύριοι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης τραγωδία -μικρή ή μεγάλη- για την οποία να μην διατυμπανίσουν πόσο τους συντάραξε προσωπικά. Πόσα ποτάμια δάκρυα έχυσαν. Πόσες νύχτες έμειναν άυπνοι… Μην παραλείποντας ασφαλώς να κατακεραυνώσουν, να "ακυρώσουν", εκείνους που τούς φάνηκαν αναίσθητοι, γαϊδούρια ξεκαπίστρωτα.

Μήπως έχεις την πολυτέλεια να σε συντηρεί κάποιος άλλος; Δυστυχώς, και το λέω με πόνο καρδιάς, καμιά δουλειά δεν σταματάει μπροστά σε καμιά δυστυχία...". 

Χύμηξαν έπειτα οι μικρέμποροι των ευγενών αισθημάτων στον Γιώργο Θωμάκο παρέα βέβαια με το έτερο κουμπάρο Βαγγέλη Αυλίτη. Κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι.             

Τι σχέση έχει φίλος μου, αφοσιωμένος στο καθήκον, με τον Γιώργο Πατούλη, που ο κολλητός μου τον αποκαλεί "μπαστουνόβλαχο"; Ούτε την ελάχιστη.  

Οι κήνσορες ωστόσο των ημερών μας πυροβολούν κατά ριπάς. Και όποιον πάρει ο χάρος.-   

"Βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, τη δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν ού κατανοείς;", ρωτάει έξαλλος ο Ιησούς στην επί του Όρους Ομιλία. "Βλέπεις το αχυράκι στο μάτι του αδελφού σου και δεν νοιώθεις το παλούκι, το καρφωμένο στο δικό σου μάτι;". "Υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου και τότε διαβλέψεις, εκβαλείν το κάρφος εκ του οφθαλμού τού αδελφού σου."

Info

Από τη πρώτη μέρα της νέας Διοίκησης του Δήμου Κηφισιάς και με εντολή του Δήμαρχου Βασίλη Ξυπολιτά έχουν αναλάβει ορκωτοί λογστές και διενεργούν οικονομικό έλεγχο.

Ο τέως Δήμαρχος Θωμάκος διαφήμιζε στους « ανόητους υπηκόους» παρέα βέβαια με τους γνωστούς-άγνωστους «επίσημους διαφημιστές-εφημερίδες» ότι με τη συνετή και ηθική διοίκησή του, εκατομμύρια είχαν συρρεύσει στα ταμεία του Δήμου. Με μεγάλη έκπληξη κατά τη παράδοση-παραλαβή τα εκατομμύρια είχαν γίνει καπνός και υπήρχαν μόνο μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ μόνο!

Αναμένουμε το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας να μάθουμε τι έγιναν τα τόσα πολλά χρήματα που ισχυριζόταν, φουσκωμένος ως διάνος, ο τέως Δήμαρχος Θωμάκος. Προχθές στο Δ.Σ του Δήμου, ήταν μέρος της συζήτησης και ο Γ. Θωμάκος ήταν με την ουρά στα σκέλια.

Αυτή η ιστορία που ζέχνει θα σκάσει σαν βόμβα πάνω απ΄ την έρημη πόλη.

Κρατήστε τη μύτη σας.