Τζένιφερ Λόπεζ, η χαμαιλέαινα

Στα 56 της, μια από τις πιο παρεξηγημένες σουπερστάρ του Χόλιγουντ, αλλάζει πάλι προφίλ και εξακολουθεί να τραβά τα βλέμματα, όπως φάνηκε στα γυρίσματα της τελευταίας ταινίας της «The Last Mrs. Parrish»

Οταν μεγαλώνεις στο Μπρονξ και είσαι Πορτορικάνα όπως εγώ – άρα εκ των πραγμάτων ανήκεις στη μειονότητα – ξέρεις επίσης ότι βρίσκεσαι στην “από κάτω”».Την παραπάνω δήλωση είχε κάνει στο «Βήμα» η Τζένιφερ Λόπεζ όταν πριν από αρκετά χρόνια τη συναντήσαμε για την ταινία «Η καμαριέρα», στην οποία συμπρωταγωνιστεί με τον Ρέιφ Φάινς παίζοντας μια καμαριέρα πολυτελούς ξενοδοχείου στο Μανχάταν.

Η ερώτηση ήταν αν η ίδια μπορούσε να ταυτιστεί με την ηρωίδα της στην ταινία και η απάντηση ήταν «ναι. Οι άνθρωποι στη γειτονιά όπου μεγάλωσα – ανάμεσά τους και οι γονείς μου – παίρνουν το τρένο για να πάνε στη δουλειά τους. Παλεύουν με χιλιάδες καθημερινά προβλήματα και αυτό που τους απασχολεί είναι απλώς να τα βγάζουν πέρα. Στις προτεραιότητές τους βρίσκεις την πληρωμή του ηλεκτρικού και των κοινοχρήστων και το πώς θα βάλουν φαγητό στο τραπέζι. Νιώθεις επίσης ότι καταπνίγουν τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους. Οχι απαραιτήτως ενσυνείδητα, αλλά το κάνουν. Επειδή νιώθουν ασφάλεια στο περιβάλλον τους, το έχουν αποδεχθεί όπως είναι. Φοβούνται το ρίσκο. Και το καταλαβαίνω απολύτως».

Η Τζένιφερ Λόπεζ το κατάλαβε πολύ καλά, γι’ αυτό και φρόντισε να ξεφύγει από αυτή τη συνθήκη. Μεγάλωσε με γονείς που της επέτρεπαν να κάνει ό,τι ήθελε (ο πατέρας της ήταν ειδικός στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, η μητέρα της δασκάλα), να επιλέξει το μέλλον της, να είναι ανεξάρτητη. «Ετσι και άκουγαν όμως ότι ήθελα να ασχοληθώ με κάτι μεγαλύτερο, όπως η ηθοποιία ή ο χορός, με θεωρούσαν τρελή». Ομως το τόλμησε και, αφού πρώτα έκανε διάφορες δουλειές, άσχετες με το επάγγελμα που όλος ο κόσμος την ξέρει σήμερα, κατάλαβε ότι το ωράριο 9 με 5 δεν ήταν για εκείνη.Η Λόπεζ έχει δουλέψει σε δικηγορικό γραφείο, σε τράπεζα, όπως και σε κατάστημα καλλυντικών. Εν τέλει, αρκετά μικρή άφησε πίσω της τις γειτονιές του Μπρονξ και με το πείσμα, την ομορφιά, τη σκληρή δουλειά και σίγουρα κάποιο ταλέντο κατάφερε να κατακτήσει ένα κομμάτι από τη σόου μπίζνες.

Στην ταινία που σκηνοθετεί ο Ρόμπερτ Ζεμέκις, δημιουργός του «Φόρεστ Γκαμπ» (1994), η Λόπεζ υποδύεται μια κακοποιό που στοχεύει ένα ζευγάρι πλουσίων αλλά τα πράγματα περιπλέκονται όταν αντιλαμβάνεται ότι η ζωή της συζύγου είναι πολύ πιο περίπλοκη από ό,τι θα μπορούσε να φανταστεί.

Η Τζένιφερ Λόπεζ στο ριμέικ της ταινίας «Το φιλί της γυναίκας-αράχνης»

Για ένα πολύ μεγάλο διάστημα το όμορφο πρόσωπο και το καλλίγραμμο σώμα της Τζένιφερ Λόπεζ δεν πρόσθεταν πόντους στις ικανότητές της ως ηθοποιού. Και όμως, μετά τις «απαραίτητες» ταινίες της «σειράς» που συχνά επιβάλλονται στους νέους ηθοποιούς αν θέλουν να χτίσουν καριέρα, η Λόπεζ φάνηκε να ξεχωρίζει υποδυόμενη τη θρυλική λάτιν τραγουδίστρια Σελίνα Κιντανίλα Πέρες στο βιογραφικό δράμα «Selena» (1997), την ίδια χρονιά που παίχθηκε μια φρικτή περιπέτεια στην οποία επίσης πρωταγωνιστούσε, η «Ανακόντα».

Επαναλήψεις και βατόμουρα

Ωστόσο αυτή η έκρηξη δεν είχε μεγάλη διάρκεια.  Γιατί από εκεί και πέρα η Λόπεζ φάνηκε να ενδιαφέρεται για μια πιο ανάλαφρη κινηματογραφική πορεία, λες και στόχος της ήταν να ικανοποιήσει το δίχως απαιτήσεις νεανικό κοινό των multiplex. Συχνά επαναλαμβανόταν κάνοντας περίπου το ίδιο πράγμα σε αισθηματικές περιπέτειες όπως «Ο γάμος του εραστή μου», «Η καμαριέρα», «Χορεύετε;», «Κακιά πεθερά» – ευχάριστες ταινίες που αμέσως ξεχνιούνταν. Σε κάποιες άλλες ταινίες έκανε προσπάθειες να παίξει δραματικά και το αποτέλεσμα ήταν αμφιλεγόμενο. Βλέποντας τη Λόπεζ ως αστυνομικό στο «Angel eyes» ή, ακόμα χειρότερα, ταλαιπωρημένη σύζυγο που εκπαιδεύεται στις πολεμικές τέχνες για να κάνει ντα τον κακό σύζυγό της στο «Αρκετά!», το μόνον που θες να κάνεις είναι να φύγεις στη μέση φωνάζοντας «αρκετά!».

Σε κάποιες περιπτώσεις κατάφερε να ξεχωρίσει αλλά οι ταινίες δεν είχαν τη δύναμη, όπως για παράδειγμα το «Bordertown» του Γκρέγκορι Νάβα όπου τη βλέπουμε ρεπόρτερ να ερευνά μια σειρά δολοφονιών στα σύνορα Αμερικής – Μεξικού. Διόλου τυχαία, το «Αρκετά!» «χάρισε» στη Λόπεζ τη δεύτερη υποψηφιότητά της για το Χρυσό Βατόμουρο, θεσμός που την έχει θυμηθεί αρκετά. Συνολικώς η Λόπεζ μετρά επτά (!) υποψηφιότητες και δυο βραβεία για την ίδια ταινία: το «Gigli» που γυρίστηκε όταν η Λόπεζ και ο Μπεν Αφλεκ ήταν ένα από τα πιο καυτά ζευγάρια του Χόλιγουντ, απέσπασε το Χρυσό Βατόμουρο χειρότερης γυναικείας ερμηνείας και χειρότερου ζευγαριού στην οθόνη! Η τελευταία φορά που η Λόπεζ διεκδίκησε Βατόμουρο ήταν για την «Κακιά πεθερά», όπου έπαιξε τη μέλλουσα νύφη της Τζέιν Φόντα (αυτή η υποψηφιότητα ίσως να ήταν κάπως άδικη).

Εν τω μεταξύ, η προσωπική της ζωή ήταν πάντα ένα μεγάλο κομφούζιο. Μέσα στα τελευταία 27 χρόνια, η Λόπεζ έχει κάνει τέσσερις γάμους, έχει χωρίσει τέσσερις φορές (φέτος χώρισε από τον Μπεν Αφλεκ, τον οποίο παντρεύτηκε το… 2022), είναι μητέρα δύο βιολογικών παιδιών και αρκετών υιοθετημένων και το 1999 μαζί με τον τότε φίλο της, μουσικό Σον «Ντίντι» Κομπς (του οποίου το όνομα είναι συνδεδεμένο με αμέτρητα σκάνδαλα), συνελήφθη για σχέση με ένοπλη επίθεση σε νυχτερινό κέντρο.

Σήμερα, οδεύοντας σιγά-σιγά προς τα 60, η Λόπεζ δεν είναι πλέον και τόσο νέα αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει το μέλλον. Τα σχέδιά της πάντως δείχνουν αρκετά φιλόδοξα και το προφίλ της διαφοροποιημένο. Το πρόγραμμά της δείχνει αρκετά φορτωμένο και εκτός από το «The Last Mrs. Parrish», την περιμένουμε στην «Oggice romance» του Ολ Πάρκερ, που μόλις τελείωσε (υποδύεται μια CEO αεροπορικής εταιρείας που έρχεται σε σύγκρουση με μια νεότερή της δικηγόρο). Πρόκειται δε να παίξει στη «Νονά» (The godmother) όπου θα υποδύεται τη βασίλισα των ναρκωτικών Γκρισέλντα Μπλάνκο, πρόσωπο υπαρκτό.