Τα στρινγκ μπικίνι είναι πιο δημοφιλή από ποτέ
Κάποτε θεωρούνταν αμφιλεγόμενο και προνόμιο διασημοτήτων και «κατοίκων» του ριάλιτι «Love Island», αλλά το εξωφρενικά μικρό μαγιό που αφήνει ακάλυπτα τα οπίσθια είναι πλέον πανταχού παρόν. Πρόκειται για σημάδι θετικότητας του σώματος ή για κάτι εντελώς διαφορετικό;
Στις λουόμενες στις παραλίες της Βραζιλίας και τις καυτές παίκτριες του «Love Island», του πιο άγριου ερωτικού ριάλιτι στο διεθνές τηλεοπτικό τοπίο, τα γυμνά οπίσθια που μόλις σκεπάζονται από ένα κορδονάκι είναι σχεδόν υποχρεωτικά. Μάτι, βέβαια, μπορείς να πάρεις και στη Μύκονο και την Πάρο και σε άλλους κοσμικούς και μη προορισμούς της Μεσογείου. Αγουρες έφηβες, γραμμωμένες νεαρές πλην όμως ακόμη και ώριμες κυρίες εκθέτουν αγέρωχα τα απελευθερωμένα οπίσθιά τους και τη λεία ή όχι επιδερμίδα τους, κάτασπρη, ροδοκόκκινη ή ηλιοκαμένη, δεν έχει σημασία, ας είναι καλά το body positivity. Το στρινγκ μπικίνι παίζει σε όλα τα μεγέθη από XS έως XXL.
Κάποιες επικαλούνται τη δικαιολογία ότι το κάνουν για το μαύρισμα. Για να αποφύγουν εκείνη την ενοχλητική γραμμή μεταξύ άσπρου και ηλιοκαμμένου, ξέρετε τώρα. (Και οι πιο γενναίες παραδέχονται ότι τους αρέσει γιατί είναι σέξι). Αλλά να δεις τέτοιο μαγιό στη Σκωτία μια μέρα βροχερή; Και όμως ναι, μην σας εκπλήσσει. Τα μικροσκοπικά μαγιό είναι η τεράστια «είδηση» του φετινού καλοκαιριού. Δεν περιορίζονται πλέον σε ηλιόλουστα κλίματα. Εμφανίζονται παντού, σε πισίνες και παραλίες και κέντρα αναψυχής και προφανώς σε λίμνες, γράφει η Λία Χάρπερ στην βρετανική εφημερίδα The Guardian. Το «κατέβασμά» τους από τις πασαρέλες και τις αναρτήσεις των influencers στην παραθεριστική γκαρνταρόμπα των κοινών θνητών είναι αξιοσημείωτο.
Μια αναζήτηση της Χάρπερ για «thong bikini» στην πλατφόρμα online αγορών Asos απέφερε 187 αποτελέσματα (τα οποία στο μεταξύ έχουν μειωθεί σε 34 με τα υπόλοιπα 153 να έχουν προφανώς εξαντληθεί στο μεταξύ). Είναι μαγιό που κυμαίνονται από στυλ high leg, μέχρι δέσιμο με κορδονάκια στο πλάι και τάνγκα (κάτι ανάμεσα σε στρινγκ και κανονικό σλιπ), ενώ αλυσίδες καταστημάτων, όπως οι H&M, Calzedonia και Zara, έχουν όλες στρινγκ μπικίνι στις συλλογές τους. Και, όπως συμβαίνει με κάθε τάση, πολλές διασημότητες πρωτοστάτησαν με τις σέξι εμφανίσεις τους, όπως η κορυφαία αθλήτρια ενόργανης γυμναστικής Σιμόν Μπάιλς, το σούπερ μόντελ Χάιντι Κλουμ, η ηθοποιός Σοφία Βεργκάρα και η τραγουδίστρια Νικόλ Σέρζιγκερ. Οσο για τη ράπερ Lizzo, ξέρουμε ότι είναι ένθερμη φαν του είδους εδώ και χρόνια.
Η επανάσταση του μικροσκοπικού μπικίνι μπορεί μεν να ήρθε στο προσκήνιο αυτό το καλοκαίρι, αλλά έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό. Το 2023, οι New York Times δήλωσαν ότι όλο και «περισσότερες γυναίκες υιοθετούν τη φιλοσοφία του “less is more”» όσον αφορά τις εμφανίσεις τους στην παραλία. Την ίδια χρονιά, η ιστοσελίδα μόδας Who What Wear αποκάλεσε τα στρινγκ μπικίνι μια «αμφιλεγόμενη τάση στα μαγιό που θα δείτε σε κάθε παραλία αυτό το καλοκαίρι». Και το 2024, η ιστοσελίδα της Νέας Ζηλανδίας The Spinoff ρωτούσε: «Γιατί το κάτω μέρος όλων των μπικίνι είναι τώρα στρινγκ;»… «Νομίζω ότι έχουμε περάσει σε μια άλλη εποχή συνειδητότητας του σώματος, σε μια πολύ πιο εκφραστική στιγμή», λέει στον Guardian ο Σον Κόουλ, αναπληρωτής καθηγητής Μόδας στο πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον.
«Οι άνθρωποι λένε: “Είναι το σώμα μου και μπορώ να το επιδεικνύω με όποιον τρόπο επιλέξω, και αν αυτό σημαίνει να φοράω ρούχα που μερικές φορές θεωρούνται κοινωνικά απαράδεκτα, θα το κάνω”»… Η Γενιά Ζ, ειδικότερα, είναι λιγότερο διατεθειμένη να περιοριστεί σε ρούχα που θεωρούνται «κολακευτικά», ο όρος έχει χάσει θεαματικά την εύνοιά τους. Τα στρινγκ μπικίνι, που κάποτε ήταν προνόμιο όσων διέθεταν έναν συγκεκριμένο σωματότυπο, τώρα κατασκευάζονται σε μια πιο περιεκτική γκάμα μεγεθών και διατίθενται στην αγορά με μεγαλύτερη ποικιλομορφία. «Οι γυναίκες όλων των σχημάτων και μεγεθών στρέφονται με πραγματική αυτοπεποίθηση σε πιο τολμηρές κοπές, ως μέρος μιας ευρύτερης πολιτισμικής μετατόπισης προς τη θετικότητα του σώματος και την αυτοέκφραση, κάτι που είναι υπέροχο να το βλέπουμε», λέει η Αλίγια Γουίλκινσον, ιδρύτρια της πολυτελούς μάρκας μαγιό Ôsalé, η οποία δεν προσφέρει ακόμη μαγιό στρινγκ, αλλά σχεδιάζει να το κάνει μελλοντικά.
Επίδειξη ανορθωμένων γλουτών με επεμβάσεις και (εμμονική) γυμναστική
«Στη Δύση, η μόδα έχει βρει εδώ και καιρό τρόπους να μεγαλώνει τα οπίσθια, να τα κάνει να φαίνονται μεγαλύτερα και να δίνει έμφαση σε αυτό το μέρος του γυναικείου σώματος», λέει η Ρομπέρτα Σασατέλι, καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο της Μπολόνια και συν-συγγραφέας του «Body and Gender». «Αυτό ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι τα οπίσθια θεωρούνται πολύ αισθησιακά, αλλά δεν σχετίζονται με την αναπαραγωγή. Επειδή σχετίζονται απόλυτα με την απόλαυση, δίνουν μια πιο απελευθερωμένη αίσθηση», σημειώνει. Η τάση αντικατοπτρίζεται στη δημοτικότητα τόσο των δυνητικά επικίνδυνων αισθητικών επεμβάσεων, όπως το Brazilian Butt Lift (αύξηση και ανόρθωση γλουτών με λιπομεταφορά) όσο και της εμμονικής άσκησης για τη σμίλευση των τέλειων οπίσθιων.
Το 2018, η αθλητικογράφος Αννα Κέσελ σημείωνε ότι «η έμφαση σε σφιχτούς ή “ζουμερούς” γλουτούς έχει πλέον ξεπεράσει την επίπεδη κοιλιά και είναι το ιερό δισκοπότηρο της γυμναστικής στα mainstream γυναικεία περιοδικά υγείας». Επτά χρόνια αργότερα η ιστορικός Νατάλια Μέλμαν Πέτρτσελα, συγγραφέας του «Fit Nation», φωτίζει τα αποτελέσματα: «Νομίζω ότι η δημοτικότητα των στρινγκ μπικίνι οφείλεται στον συνδυασμό της έμφασης που δίνεται στην ενδυνάμωση των γλουτών στο γυμναστήριο, μια μορφή επιδειξιομανίας, όπου ο πισινός είναι ένα από τα τελευταία μέρη του σώματος που παρέμεναν ως επί το πλείστον καλυμμένα σε δημόσιους χώρους, και μιας μεγαλύτερης πολιτισμικής αποδοχής μιας σειράς διαφορετικών σωματότυπων», λέει στον Guardian και προσθέτει ότι «τα χαμηλοκάβαλα τζιν των αρχών της δεκαετίας του 2000 συσχετίζονται σίγουρα με την εποχή που ήταν πολύ της μόδας οι προπονήσεις για ίσιους κοιλιακούς».
Ο Σον Κόουλ, ωστόσο, υποθέτει ότι μπορεί να υπάρχει άλλος ένας λόγος: «Θα μπορούσε να συνδεθεί με αυτό που έχει ονομαστεί “πορνοποίηση” του πολιτισμού και του στυλ», λέει, επικαλούμενος μια ιδέα που πρότεινε η ιστορικός μόδας Πάμελα Τσερτς Γκίμπσον. «[Είναι] βασισμένη σε ένα στυλ που έχει προέλθει από την πορνογραφία – τον τρόπο με τον οποίο ντύνονται οι σταρ της πορνογραφίας – που περιλαμβάνει μικροσκοπικά μπικίνι ή εσώρουχα τύπου στρινγκ. Υπάρχει μια αποδοχή αυτού του στυλ χωρίς οι άνθρωποι να συνειδητοποιούν πραγματικά από πού προέρχεται. Η δημοτικότητα ριάλιτι όπως το “Love Island”, όπου οι άνθρωποι είναι εκεί για να προσελκύσουν έναν σύντροφο επιδεικνύοντας το σώμα τους, συνδέεται και πάλι με αυτή την πορνοποίηση του στυλ», υποστηρίζει η Τσερτς Γκίμπσον.
Αυτό το καλοκαίρι, εξάλλου, μετά από χρόνια μείωση της τηλεθέασης, το «Love Island» γνωρίζει επίσης μια άνθηση, με τους New York Times να αποδίδουν τη δημοτικότητα της αμερικανικής εκδοχής του ριάλιτι στην ικανότητά του να προσφέρει ανακούφιση σε «περιόδους κοινωνικών και οικονομικών δυσκολιών». Ακόμη, η Αμπερ Μπούτσαρντ, ιστορικός ενδυμασίας και design, και επιμελήτρια της πρόσφατης έκθεσης «Splash!, A Century of Swimming and Style» στο Μουσείο Design το Λονδίνου, το έθεσε ως εξής: «Η στενή σχέση των μαγιό με το σώμα σημαίνει ότι αντανακλά τις μεταβαλλόμενες στάσεις απέναντι στη σεμνότητα, την ηθική και τη δημόσια επίδειξη.
Από τον 18ο αιώνα χρησιμοποιούνταν στις παραλίες καμπίνες για να προστατεύουν τις λουόμενες από τα αδιάκριτα βλέμματα. Αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα, μια σειρά από σχέδια που ωθούν τα όρια αμφισβήτησαν προηγούμενες ιδέες περί ευπρέπειας, προκαλώντας παράλληλα διαμάχες. Τον τελευταίο αιώνα, αυτό που φοράμε ενώ κολυμπάμε έχει χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για την αστυνόμευση των σωμάτων». Σήμερα, λοιπόν, όλο και πιο πολλές γυναίκες επιλέγουν μπικίνι στρινγκ τα οποία λέγεται ότι υιοθετήθηκαν το 1939, όταν ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Φιορέλο Λα Γκουάρντια, διέταξε τις showgirls να μην εμφανίζονται γυμνές στην Παγκόσμια Εκθεση της πόλης.
Οσον αφορά συγκεκριμένα τα μαγιό, η δημιουργία του στρινγκ μπικίνι, πιστώνεται στον αυστροαμερικανό σχεδιαστή μόδας Ρούντι Γκέρνραϊχ –εμπνευστή επίσης του μονοκίνι, ή τόπλες- σε απάντηση στην απαγόρευση του γυμνού και της γυμνής ηλιοθεραπείας σε δημόσιους χώρους, από το δημοτικό συμβούλιο του Λος Αντζελες, το 1974. Παρόμοιες απαγορεύσεις έχει προκαλέσει και πρόσφατα το στρινγκ μπικίνι. Τον Ιανουάριο, ένα συμβούλιο του Μείζονος Σίδνεϊ της Αυστραλίας απαγόρευσε το συγκεκριμμένο μαγιό στις δημόσιες πισίνες του δήμου, ενώ συλλήψεις γυναικών επειδή φορούσαν στρινγκ μπικίνι έχουν γίνει στο Μίρτλ Μπιτς της Νότιας Καρολίνας, όπου το στυλ απαγορεύεται.
Και στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Greenwich Leisure Ltd, η οποία διαχειρίζεται 240 κέντρα αναψυχής με την επωνυμία Better, απαιτεί από τις κολυμβήτριες να φορούν «μπικίνι πλήρους κάλυψης», κάτι που σύμφωνα με δήλωση εκπροσώπου της εταιρίας υπονοεί «ότι τα στρινγκ δεν είναι αποδεκτά». Τελικά όμως το στρινγκ μπικίνι είναι στη μόδα και ο λόγος για την Ρομπέρτα Σασατέλι δεν αποτελεί τόσο μεγάλη έκπληξη: «Το στρινγκ δεν έχει εξαφανιστεί ποτέ εντελώς», λέει η ιταλίδα κοινωνιολόγος. «Για τις έφηβες και τις 20χρονες, δεν είναι πραγματικά “στη μόδα”. Μόλις [η βιομηχανία της μόδας] ξεχάσει κάτι, τότε μπορεί να ανακτηθεί και αυτό δημιουργεί μια μικρή αίσθηση καινοτομίας».