Κουράγιο, Όσιε Θωμάκο, ζεις το δράμα που εφεύρες και σκηνοθέτησες. Και φεύγοντας από τη σκηνή, δεν ακούς πια χειροκρότημα, αλλά σχόλια φθηνά, όπως το θέαμα που προσέφερες