Στα εφτά κεφάλαια του βιβλίου και στις 250 του σελίδες,ο αναγνώστης γίνεται κοινωνός του κλίματος της εποχής σε πολιτικό,πολιτισμικό και ηθογραφικό επίπεδο.

Η ιστορία ξεκινά από το 1973με το κεφάλαιο «Το τέλος της Δικτατορίας» και την Ειρήνη να είναι 13 ετών.Περιγραφές από το προαύλιο του σχολείου ,τις φιλίες ,τα αναγνώσματα,το ντύσιμο της εποχής ,την επιστράτευση ,συνεχίζει στην «πρώτη χρονιά της Μεταπολίτευσης»,1974-75,την ενωμένη αριστερά,τις προκηρύξεις το δίλημμα «Καραμανλής ή τανκς»,περνά στο «Μαθητικό κίνημα»(1975-76) ,τη «Χρονιά των αποφθεγμάτων»(1976-77)και το «Προεκλογικό καλοκαίρι»,συνεχίζει με τη «Χρονιά της ήττας»,(1977-78) και φτάνει ως το 1979 με το κεφάλαιο «Απόπειρα συγκρότησης».

Με νοσταλγία και αγάπη , η Αγγέλα Καστρινάκη μιλά για την εποχή που«νομίζαμε ότι θα αλλάζαμε τα πάντα»,ελπίζει ότι τα νεότερα παιδιά θα εισπράξουν από την ανάγνωση του βιβλίου την αξία της συλλογικότητας και την πεποίθηση ότι η αλλαγή στη ζωή μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από εμάς τους ίδιους,ενώ αναγνωρίζει ότι η γενιά εκείνη δικαιώθηκε μόνο στο ότι επιβεβαιώθηκαν οι χειρότερες προβλέψεις που έφεραν τη χώρα στην σημερινή της κατάσταση.

Με την πεποίθηση ότι οι νέοι της εποχής εκείνης μπορούσαν να ασχοληθούν,χάρη στην πληθωρική παρουσία της πολιτικής,με κάτι πέρα από τον εαυτό τους,διαποτισμένοι από τις ιδέες της ελεύθερης σκέψης ,της δημιουργικής αμφιβολίας και του ορθού λόγου αλλά και με μαρτυρίες νέων της εποχής που έζησαν σε διαφορετικό κοινωνικό πλαίσιο από την ηρωίδα,δίνει το προσωπικό της στίγμα,αλλά και μια αντικειμενική και αντιπροσωπευτική ματιά για την περίοδο της Μεταπολίτευσης.

Ένα εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο,που αφήνει αίσθημα όχι μόνο προβληματισμού,αλλά κυρίως αισιοδοξίας ότι έχουμε το χρόνο να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα,αρκεί να αλλάξουμε πορεία,καταρχήν εντός μας....