Ο κινηματογράφος αντιγράφει την Τέχνη
Τι σχέση μπορεί να έχει η ταινία «Django Unchained» με ένα πίνακα του 18ου αιώνα; Ή ο «Xenomorph» από το «Αλιεν» με τον θρυλικό ζωγράφο Φράνσις Μπέικον. Μεγάλη όπως αποδεικνύει το viral βίντεο του Vugar Efendi «Film meets Art» (η Τέχνη συναντά τον Κινηματογράφο), όπου συγκρίνει σκηνές από διάσημες ταινίες δίπλα στα έργα τέχνης στα οποία βασίστηκαν. Κάποιες φορές οι αναφορές αυτές είναι πολύ διακριτικές και μόνο για έμπειρους φιλότεχνους θεατές, ενώ σε άλλες περιπτώσεις παραπάνω από προφανείς, καθώς κορυφαίοι σκηνοθέτες όπως ο Χίτσκοκ, ο Σκορτσέζε, ο Ταραντίνο και ο Ντελ Τόρο, έχουν αποκαλύψει δημοσίως τις πηγές έμπνευσης τους. Βέβαια πέρα από το βίντεο, υπάρχουν αμέτρητες φορές που η έβδομη τέχνη έχει εμπνευστεί από τη ζωγραφική και τη φωτογραφία, ξεκινώντας από την εποχή του βωβού κινηματογράφου. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα
Aπό τα πιο διάσημα έργα τέχνης της Γαλλικής Επανάστασης, o συγκλονιστικός πίνακας του Ζακ-Λουί Νταβίντ «Ο θάνατος του Μαρά» απεικονίζει τον πολιτικό και αρθρογράφο Ζαν Πολ Μαρά να κείτεται νεκρός στο μπάνιο του, λίγο μετά τη δολοφονία του. Σαν νεκρός νιώθει και ο Τζακ Νίκολσον στη γλυκόπικρη ταινία του Αλεξάντερ Πέιν «About Schmidt» και η σκηνή με τον Σμίντ να ξαπλώνει στη μπανιέρα, ημιλιπόθυμος με πόνους στη μέση είναι μια ξεκάθαρη αναφορά στο γαλλικό αριστούργημα
Γνωστός για την αντισυμβατική αισθητική του και πρωτοπόρος του γαλλικού νέου κύματος, ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ πάντα βρίσκει τρόπους να πάει την 7η τέχνη ένα βήμα παραπέρα. Στη ταινία «Πάθος» δεν αντλεί απλώς έμπνευση από έργα τέχνης αλλά τα φέρνει στη ζωή. Φτιάχνει ένα κινηματογραφικό ταμπλό βιβάν. Ο πίνακας του Ζαν Ωγκύστ Ενγκρ «Εσωτερικό χαμάμ» μεταφέρεται με ένα μαγευτικό τρόπο στο σήμερα, ως κινηματογραφικό σετ
Σε ταινία γουέστερν, στο «Django Unchained» ο σκλάβος Τζέιμι Φοξ εμφανίζεται ντυμένος σαν αριστοκράτης του 18ου αιώνα, ίδιος με το «Το Μπλέ Αγόρι» του Τόμας Γκέινσμπουργκ. Ενα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα της μοναδικής ικανότητας του Ταραντίνο να αντλεί έμπνευση από παντού
Η εμβληματική φωτογραφία της Νταϊαν Αρμπους με τα δίδυμα κορίτσια και το βλέμμα που υπνωτίζει αποτέλεσε έμπνευση για τις δίδυμες-φαντάσματα που εμφανίζονται στη τρομακτική ταινία θρίλερ του Κιούμπρικ, «η Λάμψη»
Ο εμβληματικός πίνακας του Τζον Έβερετ Μιλέ απεικονίζει τον Σαιξπηρικό χαρακτήρα και σύμβολο της υστερίας, την Οφηλία. Στην αυτοβιογραφική ταινία «Μελαγχολία» του Λαρς φον Τρίερ, η Τζαστίν, σαν μια σύγχρονη Οφηλία, πάσχει από κατάθλιψη και με τον ίδιο τρόπο ξαπλώνει μέσα στη λίμνη με ένα μπουκέτο λουλούδια στην αγκαλιά της
Η ταινία «Χαμένοι στη μετάφραση» της Σοφία Κόπολα ξεκινάει με ένα τολμηρό πλάνο, τη Σκάρλετ Τζόχανσον να ξαπλώνει φορώντας ένα διάφανο ροζ εσώρουχο. Είναι ενας φόρος τιμής στον φωτορεαλιστή ζωγράφο Κατσέρε και στο έργο του «Jutta». Το έργο καθαυτό εμφανίζεται αργότερα και στο δωμάτιο της Σάρλοτ
Τα καμπυλωτά χωράφια και τα αφράτα δέντρα στο έργο του αμερικανού ζωγράφου Γκράντ Γουντ ταιριάζουν απόλυτα με το φανταστικό κόσμο που έχει δημιουργήσει ο Τέρι Γκίλιαμ στην ταινία «Imaginarium of Doctor Parnassus»
Μια αλλόκοτη αίσθηση χαρακτηρίζει το νεο-κλασσικό αριστούργημα «Γυμνός άνδρας δίπλα στη θάλασσα» του Φλαντρίν. Η ίδια αίσθηση διέπει την ατμόσφαιρα της επικής ταινίας «Θα Χυθεί Αίμα»
Το διάσημο έργο του Μπρέγκελ «Ο Πύργος της Βαβέλ», ενέπνευσε τον Φριτς Λανγκ όχι μόνο ως προς τα σκηνικά, αλλά και σαν νόημα, στο εξπρεσιονιστικό αριστούργημα «Μετρόπολις»
Σκάλες που δεν τελειώνουν ποτέ, κτίρια και δρόμοι που διπλώνουν, το παράξενο σύμπαν που δημιούργησε ο Κρίστοφερ Νόλαν στην ταινία «Inception» είναι πανομοιότυπο με τις οφθαλμαπάτες του Μ.Κ.Εσερ
Ενα από τα πιο αναγνωρίσιμα σπίτια στην ιστορία του κινηματογράφου, η γοτθικής αρχιτεκτονικής οικία του Μπέιτς στη ταινία «Ψυχώ» του Χίτσκοκ, είναι βασισμένη στο πίνακα του Εντουαρντ Χόπερ, «Το σπίτι δίπλα στις γραμμές του τρένου»
Ενα επίσης τρομακτικό σπίτι που έχει χαραχτεί στην συλλογική κινηματογραφική μνήμη είναι αυτό της ταινίας «Ο Εξορκιστής» και η σκηνή που ο πάτερ Μέριν φτάνει στο σπίτι των ΜακΝιλ για να εξορκίσει την δαιμονισμένη έφηβη κόρη τους. Οι ξεκάθαρες αναφορές στον παράξενο σουρεαλιστικό πίνακα του Μάγκριτ «Αυτοκρατορία των Φώτων», προσδίδουν στη σκηνή μια απόκοσμη αίσθηση
Ο σπουδαιότερος Ισπανός καλλιτέχνης του 18ου και 19ου αιώνα, ο Φρανθίσκο Γκόγια, συνεχίζει να ασκεί μεγάλη επιρροή και στον σύγχρονο ισπανικό κινηματογράφο. Η σκηνή από την ταινία «Jamón, Jamón» με τον Χαβιέ Μπαρντέμ, η πρώτη ταινία της Πενέλοπε Κρουζ, μοιάζει σαν πιστό αντίγραφο του πίνακα του Γκόγια «Μάχη με ρόπαλα»
Η εφιαλτική εμφάνιση του Χλωμού Αντρα στην αλληγορική ταινία για τον φασισμό «Ο Λαβύρινθος του Πάνα» είναι σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, εξολοκλήρου βασισμένη στο συγκλονιστικό έργο τέχνης του Γκόγια «Ο Κρόνος καταβροχθίζει τον γιο του» (1823)
Οι φαλλικού σχήματος χαρακτήρες του «Αλιεν», «Chestburster» και ο «Xenomorph», με τα τρομακτικά σαγόνια και δόντια θυμίζουν πολύ έντονα τις αποκρουστικές ανθρωπόμορφες φιγούρες του «ζωγράφου του θανάτου», Φράνσις Μπέικον
Πηγή: protagon
- Κατηγορία ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ