Δημοσιοβραχία

Γράφει ο Γιάννης Γ. Κατσίμπας

Διαβάζω σε πετυχημένη ενημερωτική (με αντιγραφή) ιστοσελίδα για το παρκινγκ της πλατείας πλατάνου σχετικά με το όργιο φημών «που διαδόθηκαν μόνο που δεν διαβάζω ότι αυτό το «όργιο φημών» διαδόθηκε από την ίδια εφημερίδα. Ψιλά γράμματα θα μου πείτε, μήπως είναι το μοναδικό, όσο νερό έχει η θάλασσα τόσο οι ανακρίβειες της «Κηφισιάς», -το όνομα της εφημερίδας- προϊόν του εκδότη.

Η ποιότητα της δημοσιογραφίας κατρακυλάει μαζί με το ΑΕΠ στη πόλη μας, προφανώς επειδή είναι συνδεμένη με αυτό.

Έχω ξαναγράψει για τον Γιάννη Γρηγοράκο, τον εκδότη της εφημερίδας Κηφισιά που ταυτόχρονα έχει όλα τα ρεπορτάζ του Δήμου. Μόνο τα ρεπορτάζ που έχουν κέρδος, για τον εκδότη φυσικά. Κατά μια εξόχως συμπτωματική συνήθεια όλα χαλκευμένα. Μου έλεγε ένας φίλος που εργαζόταν στην εφημερίδα ότι όταν κάποια στιγμή του έκανε παρατήρηση επειδή μιλούσε δυνατά στο τηλέφωνο και δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί να δουλέψει ο Γρηγοράκος ανάμεσα σε άλλα του είπε «Εγώ είμαι εδώ από και για τον Δήμο Κηφισιάς».

Στην αρχή της άνοιξης επισκέφτηκα έναν από τους αριστεύσαντες στις πανελλαδικές εξετάσεις -του έλειπαν ελάχιστα μόρια για να πετύχει το απόλυτα άριστο. Η συνάντησή μας ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα επειδή ο Νίκος καταρρίπτει την εικόνα του cool νεαρού που προλαβαίνει να παίζει μπάσκετ, ποδόσφαιρο, μπάντμιγκτον, ηλεκτρονικά παιχνίδια και να βγαίνει τα βράδια με φίλους. Πριν φτάσω στο ραντεβού είχα διαβάσει ένα ρεπορτάζ της Κηφισιάς στο οποίο ο Γ. Γρηγοράκος είχε κάνει μια έντονα επικριτική δήλωση για συγκεκριμένες κεραίες κινητής τηλεφωνίας. Στη συζήτησή μας όμως φαινόταν να κρατάει εντελώς διαφορετική στάση και όταν τον ρώτησα σχετικά μου αποκάλυψε ότι ουδέποτε είχε πει αυτά που είχαν δημοσιευτεί στην εφημερίδα. Το δημοσίευμα ήταν «στημένο» και ο πατέρας του είχε ήδη ζητήσει να γίνει δημόσια ανασκευή. 

Ο Τύπος –έντυπος και διαδικτυακός- και στην Κηφισιά σε μεγάλο βαθμό λειτουργεί ως κατασκευαστής και όχι ως καταγραφέας ειδήσεων (και πολύ πιο σπάνια ως ανασκαφέας). Κι αν τελικά ορισμένες φορές γίνονται αποκαλύψεις, συνήθως αυτές έρχονται μέσα από μια διαδικασία αυτολογοκρισίας όπου είναι θεμιτό να έρχεται στο φως ένα σκάνδαλο εφόσον σε αυτό εμπλέκονται μόνο οι «εχθροί» του αφεντικού.

Στο αναλυτικό ρεπορτάζ για τον Γ. Γρηγοράκο, συμπεριλαμβάνεται ένα editorial σχετικά με τις προσπάθειες σπίλωσης των δημοσιογράφων που αρθρογραφούν κόντρα σε συγκεκριμένα συμφέροντα. Για κάποιο λόγο που μου διαφεύγει, όποιος δεν συμμετέχει στο σύστημα βαφτίζεται αυτόματα κατάσκοπος. Δεν θα ξεχάσω πριν 7-8 χρόνια της αντιδικία που είχε με άλλη εφημερίδα της πόλης. Την χολή που έβγαζε. Τα πόσα χονδροειδή ψέματα, χαλκευμένα στοιχεία που ανέφερε.  Ή πρόσφατα όταν ο Αν. Νικολέλης, αντιδήμαρχος καθαριότητας δεν του έδινε διαφήμιση, έκανε φωτο-ρεπορτάζ με το πόσο βρώμικη ήταν η πόλη. Αμέσως ο Αν. Νικολέλης του έδωσε διαφήμιση για το μαγαζί του και, όλα αυτομάτως ξεχάστηκαν. Και το χάλι -της καθαριότητας- το παλιό και το καινούργιο. Η πόλη έρμαιο στις ορέξεις ενός ψιλικατζή, ενός κατ’ επάγγελμα εκβιαστή. Ειδική μεταχείριση φυσικά έχουν οι Κηφισιώτες δημοσιογράφοι, τύπου Γρηγοράκος, από τον εκάστοτε μηχανισμό.

Σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο, με τους όλο και πιο εμφανείς αποκλεισμούς όσων συνεχίζουν να θεωρούν τη δημοσιογραφία λειτούργημα καλούμαστε όλοι, ως αναγνώστες πια, να ξεχωρίσουμε την ήρα από το στάρι, να διαβάσουμε «πίσω από τις γραμμές» και να διαδώσουμε μέσω του ισχυρότερου όπλου που διαθέτουμε -τα κοινωνικά δίκτυα- τις προσπάθειες που πιστεύουμε ότι αξίζουν.

Και αυτά τα γράφω χωρίς καμία διάθεση ωραιοποίησης της δουλειάς που γίνεται στα ΝΕΑ της ΚΗΦΙΣΙΑΣ και στο , χωρίς να θεωρώ ότι κάνουμε κάτι ξεχωριστό. Υπάρχουν δεκάδες προσπάθειες εκεί έξω που τις ζηλεύω, τις θαυμάζω και τις προωθώ στους «διαδικτυακούς μου φίλους» με κάθε ευκαιρία.